Sultangazi'yi kriketle tanıştıran göçmen işçiler

VEDAT ARIK İstanbul Sultangazi’deki tuz depolarının yanında boş bir arazi her hafta sonu Türkiye’de çok bilinmeyen İngiliz sporu kriket karşılaşmalarına ev sahipliği yapıyor.

Pakistanlı ve Afganistanlı göçmen işçiler Sultangazi’deki boş araziyi; orijinali pahalı olduğu için tenis topunu elektrik bantlarıyla kaplayarak yaptıkları kriket topu ve ülkelerinin rengine boyadıkları sopaları ile çevredekilerin meraklı bakışları arasında kriket sahasına çeviriyor.

Taksim’den 36T numaralı Taksim-Cebeci mahallesi otobüsüyle 1,5 saat süren yolculuğun ardından Sultangazi tuz deposu durağında iniyorum. Yolun sağındaki tuz tepelerinin yanında kriket oynayan Pakistanlı gençlerin yanına yaklaşıyorum.

24 yaşındaki Asif beni karşılıyor. Soyadını söylemek istemiyor. Sultangazi’de tekstil işçisi olarak çalışıyor. Pazar günü arkadaşlarıyla birlikte buraya gelip kriket oynuyor.

Kriket onun için bir tutku, çocukluğundan beri kriket oynadığını anlatıyor. “Şimdi sadece pazar günleri oynayabiliyorum” diyor. Takımını seçip sahadaki yerini almadan önce bana kriket kurallarını anlatıyor. Anlayıp anlamadığı mı soruyor, “İzleyince anlarım” diyorum. Gülüyor, elindeki poşetten elektrik bandını ve tenis toplarını çıkarıyor.

Onunla ne yapacağını soruyorum. “Kriket topunu Türkiye’de bulmak zor ve pahalı o yüzden tenis topunu elektrik bandıyla kaplayıp onunla oynuyoruz. Sopaları da Pakistan’dan gelenler getiriyor” diyor.

Takımlar sahadaki yerlerini alıp maça başlıyorlar. Kenarda heyecanla maçı izleyen gençlerle sohbete başlıyoruz. Sayı olduğunda coşkuyla sahaya fırlıyorlar.

TEKSTİL ATÖLYELERİNDE ÇALIŞIYORLAR 25 yaşındaki Cihangir hangi durumlarda sayı olur onu anlatıyor. Her vuruş sayı olmuyormuş. Özenle anlatıyor ama bana hep aynı gibi geliyor. Cihangir de sahadaki tüm gençler gibi tekstil işçisi. Buradaki herkesin birbirleriyle akraba olduklarını söylüyor. 30-35 kişi Sultangazi’de 4 ayrı evde yaşıyorlar. Aylık 1500-2000 liraya Esentepe mahallesindeki tekstil atölyelerinde çalışıyorlar.

AFGANİSTAN RENKLERİNE BOYAMIŞ Pakistanlı işçilerin maçı devam ederken sayıca daha az olan başka bir grup yan tarafta maç yapmaya başlıyor. Onlara yaklaşıyorum. 23 yaşındaki Mir Ahmet grupta Türkçe bilen tek kişi, Afganistanlı olduklarını söylüyor.

Türkiye’ye 2 yıl önce gelmiş. O da tekstil işçisi. Kriket sopasını Afganistan bayrağının renkleriyle boyamış. Kriket oynadıklarında mahallelinin merak edip kendilerini izlediklerini “Bu oyunun adı ne, nasıl oynanıyor” diye sorduklarını söylüyor.

Mahalleden kimsenin onlarla birlikte kriket oynayıp oynamadığını sorduğumda gülerek, “Futbol gibi değil o yüzden pek yok” diyor. Kriketin Afganistan, Pakistan, Bangladeş ve Hindistan’da popüler bir spor olduğunu söyleyip ekliyor “Sizin için futbol neyse bizim için kriket de o...”

KAÇ KAÇ BİTTİ? Güneş iyiden iyiye kavurmaya başladığında oyun da gittikçe ısınıyor. Ortam gerilince takım liderleri devreye girip sorunu çözüyor. Saat 16 gibi maçlar sona eriyor Asif'e kimin kazandığını soruyorum, “Karşı takım” diyor.

Kaç kaç bittiğini sorduğumda “hiç anlamadın değil mi” diyor. Fotoğrafları göndermek için telefon numaralarını aldıktan sonra tekrar 36T’ye binip eve doğru yola koyulurken Google’a kriket nasıl oynanır yazıyorum:

“19. yüzyılda İngiltere'nin Güneydoğu bölgesinde icat edilen kriket, 11'er kişilik iki takım arasında, sopa ve top yardımıyla, merkezinde 20 metre (22 yard) uzunluğunda dikdörtgen bir saha bulunan ovalimsi bir alanda oynanan takım sporu.

Dikdörtgen sahanın bir ucunda yer alan atıcı durumundaki takımın oyuncusu topu, vurucu konumundaki takım oyuncusunun bulunduğu diğer uca doğru fırlatarak vurucunun arkasında bulunan kale benzeri düzeneğe (wicket) değdirmeye, vurucu ise gelen bu topun wicketa değmesini engellemek için elindeki sopa yardımıyla topa vurmaya çalışır.”

.

.

.

.

.

.

.

.