Bunları biliyor musunuz?

Bu farklılık elmas ve karbon atomlarının farklı dizilmesinden kaynaklanıyor. Elmasta karbon atomları dört satıhlı -dört yüzlü- dizilmiştir. Her bir karbon atomu diğer dört tanesine bağlanmıştır. Sonuçta ortaya eğilmez-bükülmez, aşırı sert, üç-boyutlu bir ağ çıkar. Elmasın olağanüstü sert ve dayanıklı olmasının nedeni budur.

Grafitteki karbon atomları ise katmanlar halinde dizilmiştir. Atomların birbiriyle olan etkileşimi iki türlüdür. Düzeysel dizilim yüzünen iki boyut boyunca uzanarak, altıgen, yatay bir “kümes-teli” demeti oluşturur. Bu demetler katmanlar arasında çok sıkı olmayan bir düzen içinde birbirine bağlanmıştır. Grafit yumuşak ve kaygandır.

Metal parçaların yağlanmasında veya kalemlerin içinde kullanılır, çünkü katmanları kolayca birbirinden ayrılır.

Düzlemler arasında elektronlar kolayca hareket ettiği için grafit elektriği ve ısıyı iletirken, ışığı emme yeteneğine de kavuşur. Bu özellik grafite siyah rengini kazandırır.

KÖKLERİ NEREDEN BESLENİYOR?

Taş duvarlardan çıkan ağaçlar kimi zaman bir metreye kadar uzayabiliyor. Oysa bazı ağaçlar bakımlı bahçede bile büyümekte zorluk çekebiliyor. Taşların içinden çıkan ağaçların kökleri nereden besleniyor?

Taş duvarlar bitkiler için yeterli su içerir. Ayrıca karbon dioksit için yeterince hava vardır. Kuş pislikleri, toz ve kayaların içindeki eriyen mineraller bitki için gerekli olan besini sağlar. Bazı üsbitken bitkiler (asalak olmadığı halde başka bitkinin üstünde büyüyen bitki) tüm mineral ihtiyaçlarını tozlardan karşılarlar. Bahçelerde yetişen ağaçlar genelde üsbitken değil. Dolayısıyla bir kaya veya duvara yapışarak büyümezler. Ancak incir ağaçları çoğunlukla duvara, kayalığa veya ağaç gövdesine düşen kuş pisliğinin içindeki tohumdan bonsai şeklinde yaşama başlarlar. Bu ağaçlar yok oluncaya veya daha mümbit bir toprakta yeniden kök salıncaya kadar bazen yüzyıllarca ilk mekânlarında yaşama bağlı kalırlar.