Bir kelime bir cümle

Tunç: İsmiyle müsamma, güçlü, erdemli bir insan; okur, dinler, izler, “ben” değil “biz” demeyi bilir, mütevazıdır; yol arkadaşım... 

Duygu: Sanat duygularla, düşüncelerle tasarlanır ve renkte, seste anlam bulur; “Duygu”m benim balerin, hassas kızım, adı gibi o da. 

Defne: Benim su perim, eros oku atmış bir kere, ona hayran olmamak mümkün değildir; dengedir, umuttur. 

Seferihisar: Seferihisar’da doğmadım ama yaşamaya karar verdim, tercih ettim kök salmaya, seviyorum Seferihisarlı olmayı. 

İzmir: Samimi şehir, sizi yalnız bırakmaz; girer kolunuza, oturur masanıza; iyi ki İzmir’de yaşıyorum. 

İmbat: İzmir’in gevreği, kumrusu, çiğdemi, havası suyu başkadır; bir de imbatı vardır, sıcak yaz akşamlarında serinlersiniz tatlı imbat rüzgârıyla. 

Körfez: Benim için liman demek, İzmir bir liman şehri; liman da sadece ticaret, denizyolu demek değildir, şehirlerin hatta ülkelerin can damarlarıdır; liman ne kadar gelişirse hem ekonomik hem de sosyal alanda o kadar gelişir şehirler. 

Matematik: Yaşamın kendisi hayattır, okullarda önce günlük hayattaki matematiğin önemini öğretirsek havuz problemleri vız gelir. 

Fotoğraf: İnsanın hobileri olmalı, sevdiği şeyleri yapmalı, kendine zaman ayırmalı; carpediemanı yaşar, fotoğraf da bir an. 

Tarım: Tarım kadın demektir, kadın olmazsa tarım olmaz; kadının adı, kadının eli, kadının emeği var tarımda, artık sözümüz de var.

Lavanta: Seferihisar’ın Turgut köyü lavantanın moruyla, kokusuyla, yağıyla göçe dur dedi; TÜİK verilerine göre Turgut, lavanta sayesinde göç vermeyen bir köy. 

Mandalina: Kurusu, lokumu ama en özeli mayıs ayında mis gibi; mandalina çiçek açar, kokusu... 

Karakılçık: Bir avuç buğday tanesi Seferihisar’dan “kurda kuşa aşa” diyerek Türkiye’nin her yerine dağıldı;12 bin yıl önce de Göbeklitepe’de kadın evine bakıyor, tarım yapıyor, buğdayı ekmeğe dönüştürerek ailesini doyuruyordu. 

Kooperatif: Maddi ve manevi güçleri birleştirmektir, bir zayıfla bir güçlünün birleşmesi değil tabii bahsettiğimiz; 1863’te şimdi 1. Karantina’da büstü olan Mithat Paşa memleket sandıklarını kurar; Türkiye kooperatif tarihinin teori ile pratiğinin uyumla ilerlediği dönem Atatürk’ün başlattığı, yasalarla belirlediği, eylemlerle ekonomik ve sosyal güçlenmemizi sağladığı Cumhuriyet dönemidir. 

Köy-Koop: Mahmut Türkmenoğlu -tabii ki Allah rahmet eylesin- bir kadın ve erkek el ele vermiş ve “memleket için tarım” demiş; ben de onun izinde “İzmir’de birlik beraberlikle üretim, tarımda kooperatifçilik” diyorum.