Haklarını Yemeyelim. . .

2008 yılının yazında bir gencimiz, “Dünya Geri Geri Koşma Yarışması”nda birincilik aldı. Bence bu ödül onun hakkı olamazdı. Bizi yedi yıldır yönetenlerin, ülkemizi nereden nereye götürdüklerini gördükten sonra, geri geri koşmada birincilik ödülünün başkasına verilmesi, hataların en büyüğüdür.

Dünya Ekonomik Forumu’nun kadın hakları konusunda 130 ülke arasında yaptığı araştırma, ülkemizin enlemini, boylamını açıkça gösteriyor. Gözünüz aydın, 123. sıraya indirilmişiz. Sonunculuğa şurada yedi ülke kalmış. Ha gayret İran’ın Etiyopya’nın bile gerisine itilmişiz. Şimdi anlaşıldı mı?

Daha geçenlerde. “Şu şu gazeteleri okumayın!” emri henüz kulaklarımızda. O gazetelerin yasaklanma nedenlerini bugün daha iyi anlıyoruz. Toplumu ileriye götüren arabanın ön tekeri, okumadır. “Okumayın!” emriyle o teker patlatıldı. Araba, zınk diye durduruldu. Gelenler, şimdi bizi bir bir geçiyor.

“Şu gazeteleri okumayın!” diyenler, ne okuyor dersiniz? Önce, kendilerinden yana olmayanlara, sekiz kanaldan, öfke dolu sözcüklerle meydan okuyor. Arkasından, Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın öldüğü gün, “Dağlarca’dan şiir okuyacağım” deyip başka bir şairden şiir okuyor...

Yüzde kırk yedilerde olan oylarını, kamuoyu yoklamalarına göre birkaç ay içinde Dişli’lerle, Mir Mehmet’lerle, Deniz Feneri’yle ve benzerleriyle öyle bir geri götürdüler ki, işte şimdi büyük ödülü çoktan hak ettiler.

1950’lerden sonra gelen sağ ve sığ yönetimlerce aydınlanma ocakları karartıldı, kapatıldı. Ama son yedi yıldakiler hepsine üstün çıktı. Onlar geri yürüyordu. Bunlarsa geri geri koşuyor.

Çıkarlarına dini alet edenlerin, bizi götüreceği yer neresi olacaktı? Onun için hakları yenmemeli. Ülkemizi geri götürmekle ne kadar övünseler azdır. Alanlarında, en büyük ödüle değer bulunması, bir hakkın verilmesi olacaktır...