IŞİD zulmünden Mersin'e yaşam savaşı

Terör örgütü IŞİD’in zulmünden kaçıp Türkiye’ye sığınan Suriyeli aileler Mersin’in Adanaoğlu semtinde çadırda yaşam mücadelesi veriyor.

Tarım işlerinde çalışarak geçimlerini sağlayan Suriyeli ailelerden 7 çocuk sahibi Ömer El Fetah (60) yaşadıkları yerin dere kenarında ve çöl şartlarında olduğu için sürekli hastalandıklarını ve çocuklarının yaşam güvenliğinin olmadığını anlattı. “Savaştan kaçtık ama burada doğayla savaş içindeyiz” diyen El Fetah, Mersin’de 4. yılını doldurduğunu, tarım işinde çalışarak geçimini sağlamaya çalıştığını söylüyor. Çadırların belediye tarafından birkaç defa kaldırılmak istendiğini ama ev kiralarının çok pahalı olması nedeniyle buralarda yaşamaya devam ettiklerini anlatan El Fetah, “40 lira yevmiyeyle geçimimizi sağlayamıyoruz” ifadelerini kullanıyor.

‘Çocuklarımızı yılan ısırdı’

70 kişinin 11 çadırda 17 aile ile birlikte dar ve kısıtlı bir alanda yaşadığını söyleyen El Fetah, çadırda sürekli diken üstünde olduklarını, geceleri böceklerden, farelerden uyuyamadıklarını ve birkaç defa çocuklarını yılanların ısırdığını da sözlerine ekliyor. El Fetah yaşam zorluklarını şöyle anlattı: “Sürekli pislik içerisindeyiz, buzdolabımız olmadığı için yemeklerimiz hep bozuluyor. Kışın çadırlar çok soğuk. Soba yakmak için yakacak sıkıntımız var. Bazen sobalardan dolayı çadırlarımız yanıyor, can güvenliğimiz yok. Sıcak suyumuz pek olmuyor, bazen soğuk suyla banyo yapıyoruz. Çoğu zaman da hasta oluyoruz. Çadırlarımız dere boyunda olduğu için kışın burada yaşayabilmek taşan derelerin insafına kalmış. Defalarca belediyeye ve gerekli kurumlara başvurmamıza rağmen kimse bizimle ilgilenmedi, tek istediğimiz bize bir konteyner vermeleri.”

Suriye’nin Hasake kentinden gelen Emir Ezu da tarım işçiliği ile geçimlerini sağlamaya çalıştıklarını günlük yevmiyelerinin 40 lira civarında olduğunu ancak kendilerini çalıştıranların mağduriyetlerinden faydalandığını anlattı. Kendileri gibi kalabalık ailelerin bu yevmiye ile çok büyük sıkıntılarla karşılaştığını söyleyen Emir, kendilerinin ucuza çalışınca yerel halkın işsiz kaldığını ve bu yüzden yerel halkın kendilerini istemediğinden, sürekli dışlandıklarından bunun da sıkıntılarını daha da büyüttüklerinden yakınırken, halktan anlayış beklediklerini anlattı.