Ölümün gölgesinde oyun

Diyarbakır Devlet Tiyatrosu’nun genç oyuncuları eylül ayı başından beri harıl harıl çalışıyor, Orhan Asena sahnesiyle salonu ise ekim ayı sonundan beri hiç boş kalmıyor.

Bu süre içinde tiyatrocular, tüm Diyarbakırlılarla birlikte sokağa çıkma yasağını da yaşadılar, ölümün kol gezdiği ortamda prova yapmanın burukluğunu da...

Devlet Tiyatroları yönetmeni Işıl Kasapoğlu’nun bu yılki Diyarbakır seferi birbirinden çok farklı üç oyunla sonuçlandı. Önce Orhan Kemal’in ölümsüz yapıtı “Murtaza”nın uyarlaması seyirciyle buluştu.

Diyarbakırlı, “Murtaza”yı pek sevdi. Bir haftada yaklaşık üç bin kişi salonu doldurur, genç oyuncuları ayakta alkışlardı.

Ama ardından gelecek olan Enzo Cormann’ın “Diktat” oyununu henüz görmemişlerdi. Herhangi bir ülkede, belirsiz nedenlerle, kendi topraklarında birbirine düşman hale gelen iki kardeşin öyküsünü anlatan oyun bir iç savaşın kardeşler arasında bile nasıl bir öfke ve düşmanlığa yol açabileceğini anlatıyor.

On yıl önce İstanbul’da sahnelediği “Diktat”ı Diyarbakır seyircisiyle buluşturmak için bekleyip duran Kasapoğlu nihayet hayaline kavuştu.

Diyarbakır seyircisi ise oyunu izlerken aynaya bakar gibiydi. Çok iyi bildikleri olayları, çok iyi tanıdıkları insanları izliyorlardı. Önce şaşkındılar, derken şaşkınlıkları hayranlığa dönüştü, “Diktat” yoğun bir seyirci ilgisi sonucu dolup taştı.

Diyarbakır’ın oyuncu kadrosu Sevi Demirçivi, Ozan Hafızoğlu, Pelin Tozkoparan, Kerem Corogil, Gülizar Oltulu, Mustafa Turan, İrem Yurdakul, Fatih Yurdakul, Dilek Mengi, Mümtaz Aydoğan Mengi, Birce Birsel Çağlar, Diyar Gönülalçak, Dicle Çiçek, Ömer Ayaz, Mehmet Gül, Muhammet Salim Bekalp, Murat Bayrak, Seyfettin Gül, Orhan Kirak, Mehmet Caner Can, Velat Can, İbrahim Halil Saka “Murtaza” ile “Diktat” oyunlarında yaptıkları çalışmanın, birbiri ardına iki oyunu oynamanın yorgunluğunu atamadan Shakespeare - Kasapoğlu buluşmasının hareketli çalışmasına girdi.

Bu kez “Hırçın Kız” sahnelenecekti. Sahnede taklalar atıldı, dövüşüldü, hoplandı, zıplandı, gülündü, eğlenildi ve “Hırçın Kız”ın prömiyeri yapıldı.

O gün bugündür salonda bir koltuk bulan çok seviniyor. Salonun pek az kullanılan balkonu açıldı da Diyarbakırlı seyirciler yer bulmakta daha az sıkıntı çeker oldular.

Ne mutlu tiyatroyu sevene...