Popüler müziğin son delikanlısı

Her şeyi dosdoğru yaşadı.

Yokluğu da...

Varlığı da...

Her sözünde bir mana var gibiydi.

O, hisseden ve hissettiğini aktarabilen bir gönül adamıydı. İşini çok önemserdi.

“İşine saygı duymayana, saygı duyulmaz!” derdi.

Çok şeyi bir arada düşünürdü. Yapmaya çalıştığı her ne olursa olsun, başını ve sonunu tamı tamına hesap edip, tuttururdu.

Medyum filan değildi. Sadece çok zeki ve titizdi.

Herkesin duyamayacağı kelimeler, onun kulağına fısıldanırdı sanki.

Çok ama çok özel biriydi.

O...

“Büyük Ustaydı.”

Ölümsüz melodiler...

Hafızalardan silinmeyecek sözler...

Bu satırları yazarken şimdi, defalarca birlikte çaldığımız gitarlarına bakıyorum.

Biliyorum bir daha görüşemeyeceğiz.

Ama unutmam mümkün değil, ses tonun bu kadar kulağımdayken...

Bir ağabey, bir babaydın bana. Bir dost, bir ustaydın ulusuna.

Ölemezsin Kayahan Ağabeyciğim.

Çünkü sen çoktan ölümsüzleştin...