Yaşar Kemal özel eki bugün Cumhuriyet'te

IŞIĞIN TÜRKÜCÜSÜ ÖLDÜ

Bir yanardağ söndü. Devrildi bir çınar; ışığın türkücüsü öldü. Sadece Çukurova değil, ölüm orucundaki tutsak, pamuk tarlasındaki ırgat, gecekondudaki Roman, ayazda sabahlayan çocuk da dağdaki eşkiya da yetim kaldı. Kütüphanelerimizin üstüne bir kara bulut indi. CAN DÜNDAR

DAĞLARIM DEVRİLDİ

Hey Yaşar abi! O güzel atlara binip gittin ha! Gidip de bizi bu dar-ı dünyada bir başımıza koydun ha! Ne demeli bilemiyorum; yıllarca "Arkam sensin, kal'am sensin dağlar hey" dedim, şimdi dağlarım devrildi, kalelerim yıkıldı, kolum kanadım kırıldı. ZÜLFÜ LİVANELİ

DENİZ FENERİRİMİZDİ

Yazıya adanmış, yazıya layık olmuş bir hayatın adıydı! "İpe çekçeklerini bilsem, yine yazmaya devam ederim!" diyecek kadar bir yazı sevdalısı, yazının kölesiydi. "O bizim deniz fenerimizdi." Ve "roman kahramanlarının kaptanı"ydı. NEBİL ÖZGENTÜRK