Bir arada aslında çok güzeliz...

Fotoğraf: Vedat Arık

Üç yakın arkadaş... Alican Karapınar (31), Ayhan Aydın (30) ve Cem Doğan (29)... Üçü de küçük yaşlardan itibaren bağlamaya gönül vermiş genç müzisyen.. Bağlamanın teline dokunmak onlar için adeta hayatın odak noktası. Pek çok projede bağlamalarıyla yer alan ve ayrıca albüm çalışmaları da olan üç müzisyen, bu kez farklı bir proje için kolları sıvadı. Üç yakın arkadaş “Duygulara, kaynağa ve de birbirimize aşinayız. Ne yapabiliriz diye düşündük ve bir araya gelerek müzik birikimimize yön vermek istedik” diyerek Grup Aşina’yı kurdu. Grubun ilk yurtdışı konseri önümüzdeki günlerde İsviçre’de olacak. Her hafta provalar yapan ve bir araya gelen genç müzisyenler, tatlı ve bir o kadar da heyecanlı bir çalışmanın içinde. “‘Güzel şeylerin az görüldüğü bu dönemde bizce de güzel şeyler var’ demek istedik. Gönlümüzden geçenleri sunmak istiyoruz” diyen genç sanatçılarla, provaları sırasında bir araya geldik ve çalışmalarını dinledik.

Muhabbet geleneği...

Ayhan Aydın, gruplarının adının “Aşina” olarak belirlenmesini “Aşina olmasının sebebi öncelikle birbirimize ve bu kültürün müziğine aşina olmamız. Hepimizin 20 yılı bulan bir müzik geçmişi var. 15 yıldır da birbirimizi tanıyoruz. Aynı yerden, aynı kaynaktan beslendik, kaynak doğru olduğu için de doğru hedeflere ulaştık ve tüm bunlara aşinayız. Bir şekilde birbirimizden ayrı albüm, konser gibi etkinliklerde yaptık onlara da aşinayız. Hepimiz farklı işler yaptık, birbirimizle bir araya geldik ama ortaya çıkan şeye de aşinayız” sözleriyle anlatarak konuşmasına başlıyor. Aydın, grup olarak yapmak istediklerini ise şu sözlerle anlatıyor:

“Eski muhabbet geleneğinin şimdi ki zaman denemeleri diyebiliriz belki...İlk olarak Âşık Veysel’e ait bir video çektik...Önümüzdeki günlerde Aşık Mahsuni’den Zülfü Livaneli’den eserler seslendireceğiz ve YouTube üzerinden kliplerle çalışmalarımızı ortaya koyacağız.”

Konserden grup fikrine

Alican Karapınar ise grubun kurulma serüveninin, konser için gittiği İsviçre’de şekillendiğini anlatıyor. Karapınar, “İsviçre’ye bir konsere gitmiştim. Orada organizatörler ile görüştüm. Görüştüğüm organizatörler ‘Burada halk müziği kültürünü gençlere sevdirecek onların ilgisini çekebilecek etkinlikler yapabilir miyiz? Genç fikirler üretebilir miyiz?’ diye sorular sonrasında böyle bir grup kurma fikri ile yola koyulmayı planladık. Yılların geleneği muhabbet türküleri serisinin (Arif Sağ, Muhlis Akarsu, Musa Eroğlu gibi çeşitli sanatçıların, değişik yıllarda yaptığı albümler serisi) örneği geldi aklıma. Yılların birikimi herkesin kendine has bağlama tekniğinin bir arada kullandığı bir grup ile konser yapma düşüncesi olumlu karşılanmıştı o yıllarda ve böylelikle biz de bir araya gelerek böylesi bir oluşumun ortaya çıkması düşündük. Grubun ilk yurtdışı konseri 4-12 Şubat arasında İsviçre’de olacak” diyor. Ayhan Aydın da Karapınar’ı destekleyerek, şu sözlerle devam ediyor:
“Muhabbet türküleri bir kuşağı etkilediği gibi bizi de etkiledi. İçinde Arif Sağ, Musa Eroğlu, Yavuz Top, Muhlis Akarsu gibi efsaneler var kimi etkilemez ki...”

Beraberce var olduk

Cem Doğan ise ise arkadaşları ile olan ‘aşina’lığını “Birçok ortak zaman geçirme şansımız oldu, birlikte konservatuvarı kazandık. Alican ile ev arkadaşıydık. Bir televizyon kanalında 36 bölüm program yaptım, sonra Alican ile 15-20 bölüm birlikte program yaptık. Tüm bunlar bize tecrübe kazandırdı, müzikal anlamda bizi de bir tık ileriye taşıdı. Beraber iş yapmanın mutluluğunu yaşadığımız için beraber grup oluşumu içine girdik. Ayhan, Alican ve ben provalarımızı yaptık, ortaya güzel olduğunu düşündüğümüz bir şey çıktı” diye özetliyor.
Doğan, şöyle devam ediyor: “Son 5 yılda sanatsal, müzikal anlamda her şey geriye gidiyordu. Televizyonda, sinema sektöründe her şeyin gitgide zorlandığı kıymetli şeylerin az dikkat çektiği bu dönemde biz ‘hayır bizce de doğru olan güzel şeyler var ve kendimizce bir şeyler yapıyoruz’ demek istedik.”

Aydın, Karapınar ve Doğan için yapmak istedikleri müziğin bazı zorlukları var. Bu zorluklar kimi zaman gerçek halk müziği dinleyenlerin azlığı, kimi zaman da halk müziğini dinleyiciyle buluşturacakları ortam olarak karşılarına çıkıyor. Bu durumu “Halk müziği yapılabilecek ortam bizim ülkemizde kültür merkezleri. Belki sayı olarak yeterli ama yer verilen isimler olarak düşünecek olursak belirli isimler etrafında oluşturulan etkinlikler olduklarını görüyoruz... Halk müziği adı altında yapılan çok dejenerasyon var. O tarz müzikleri seven de bir kitle var ama bunun yanında gerçekten halk müziği dinleyicisi kimi dinleyeceğini buluyor ve bir şekilde ulaşıyor” sözleriyle özetliyorlar...

‘Düşündürme yok, yalnız eğlendirme var’

Üç arkadaş da ülkedeki kültür sanat etkinliklerine ilişkin ortak görüşte birleşiyor:

“Ülkedeki kültür sanat etkinliklerinin daha çok eğlenceye yönelik olduğunu görüyoruz. Halk müziği ortak dertleri, sevinçleri anlatan halkın müziğidir düşündürmeli de... Halk müziği insana öğretir, düşündürür, sevdirir, hüzünlendirir fakat insanlar bazen geçinmeye çalışmaktan bu duygulara o kadar uzaklaştırılmış ki bazen bir türküde ne dediğini duymuyorlar bile.”

Cem Doğan, kültür sanata sahip çıkan insanların varlığı konusunda şunları söylüyor: “Gerçekten kültürü işleten ve geleneksel anlamda sahip çıkan insanlar var ama sayıları ne kadar bu da tartışılır.”

‘Ozanlar her dönem baskı gördü’

Sanat hayatında karşılaşılan zorluklara da değinen genç müzisyenler “Her dönemde zorluklar yaşanmış tabii ki...yoksa Pir Sultan Abdal’ların, Âşık Veysel’in, Aşık Mahzuni’nin adını nasıl duyardık...’ Beni hor görme kardeşim, sen altınsın ben tunç muyum, aynı vardan var olmuşuz, sen gümüşsün ben saç mıyım’ diyorsa Veysel, ‘Senlik benlik nedir, bırak’ deniliyorsa sarılamamış yaralar vardır elbette aşığı söyleten... Müzik bunları dile getirir. Toplumun dertleri ve sevinçleri aynıdır, dert değişmez. Keşke insanların dikkatini bunlara çekebilsek, farklılıklarımızı görüp bunları birer zenginlik sayabilsek herkes ona göre yaşasa. Bir arada aslında çok güzeliz” diyorlar.