Yetenekli ve özgüveni yüksek Bayan Ford

Eileen Otte sevgilisi Jerrd Ford’la evlenmek üzere San Francisco’ya kaçtığında 1944 yılının Kasım ayıydı. İkinci Dünya Savaşı zamanı... Evlilik sertifikalarında Jerry’nin meslek hanesinde Deniz Subayı yazması ne kadar olağansa, müstakbel karısının aynı haneye, savaş zamanı Stilist yazdırması o kadar olağandışıydı. 

Bu hikayeden kısa bir süre önce Long Island’da, evinin yakınındaki Jones Beach’te güneşlenirken bir fotoğrafçı Eileen’e yanaştı. “İsminin Elliot Clarke olduğunu, plaj modasının tarihiyle ilgili bir makale için fotoğraf çektiğini söyledi ve yanında getirdiği vintage mayolarla poz verip veremeyeceğimi sordu” diye hatırlıyor, Eileen. Fotoğraflar 1944 yılının Ağustos ayında The Saturday Evening Post gazetesinde "Evet, benim cesur kızım" başlıklı hikayeyle yayınlandı. Clarke’ın kareleri Eileen’in modellik kariyerinin hem başlangıcı hem sonu olacaktı. Çünkü onun yeri objektifin önü değil, arkasıydı.

Elliot Clarke, o sırada kendisine bir sekreter arıyordu ve Eileen, tüm enerjisiyle iyi bir adaydı. Daktilo bile bilmiyordu ama yalandan kim ölmüştü. Clarke onu yeni çıkacak derginin kapak fotoğrafını tasarlamakla görevlendirdi. Eileen kendini, ilk sayısı 400 bin satan Seventeen isimli gençlik dergisinin ekibinde buldu. Kapaktaki 1 ve 7 numaralarını çiçek dallarıyla giydirmek Eileen’in fikriydi. Bir sonraki parlak fikri, işvereni tarafından aynı coşkuyla karşılanmadı. Dahası Eileen, Kasım ayında Jerry’yle San Francisco’daki evlenme planından patronunu haberdar etmemiş, üstüne üstlük fotoğraf stüdyosunun anahtarının kendisinde olduğunu da unutup gitmişti. 20 Kasım 1944’te, San Francisco belediye binasında Jerry Ford’a evet derken, Eileen aslında işsiz bir stilistti. 

Silgi fırlatıp iş bıraktı

Evliliklerinin hemen ardından deniz subayı kocası, Pasifik’e gönderildi. Ve Eileen dört ay sonra, 1945 baharında New York’a geri döndü. Önceliği işiydi. Elliot Clarke bir centilmenlik yaptı ve ona referans oldu. Eileen, o dönem Amerika’nın en büyüğü William Becker Stüdyoları’nda işe başladı. Görevi, fotoğraflanacak giysileri numaralamak, paketlemek, işlemleri koordine etmek ve modelleri ayarlamaktı. John Robert Powers, Harry Conover ve Walter Thornton gibi zamanın önemli ajanslarıyla ilk kez burada muhatap oldu; savaş zamanı saati 25 dolara çıkan model fiyatlarını düşürmek için pazarlık yapıyordu.

Beckers kuruş hesabı yapan bir şirketti. Eileen, 25 cent’e bir daktilo silgisi alıp masraf belirttiği gün, Becker’in sekreteri tarafından çağrıldı. “Sen şirketin parasını nasıl harcarsın!” sitemine eşlik eden kalkık kaşlara maruz kalınca silgiyi sekretere fırlattı ve Beckers’dan ayrıldı. Amerika’nın en eski departman mağazalarından Arnold Constable & Company’de işe başladı. “Constable’ın reklam kampanyaları ve katalogları için model ayarlamak görevimdi. Sürekli telefondaydım. Ajanslarda işlerin nasıl ilerlediğine dair çok şey öğrendim, birçok modelle arkadaş oldum. Şirketin sahibi modellere saat başı ne kadar ödediğimi öğrendiğinde pek memnun olmadığını bana bildirdi. Az saatte çok iş görmek için stüdyoda hızlı çalışmaya başladık.” Eileen, kısa sürede yüksek tansiyonlu moda dünyasının cabbar kadınlarından oldu: Hayat dolu, yetenekli, özgüveni yüksek Bayan Ford.

Savaş sonrası  en çok kazanan model 

Eileen, Arnold Constable kataloğu için birlikte çalıştığı model Natalie Nickerson’la da bu sırada yakın arkadaş oldu. Phoenix doğumlu Natalie, koleje gitmek yerine biriktirdiği parayla modellik yapmak için New York’a gelmiş; ince uzun bacakları ve narin fiziğiyle kısa sürede iyi iş yapan modellerden birine dönüşmüştü. 1946’da Vogue kapağındaydı. Saatte 40 dolar kazandığı konuşuluyordu ki, bu onu dünyanın da en pahalı modeli yapıyordu. Kısa ömürlü modellik ajansı Society of Models’da talihsiz bir başlangıç yapmış, ardından John Robert Powers’a geçmişti. Powers, hem marka hem de iyi işler bağlamasıyla ünlü olduğu kadar, ödemeleri zamanında yapmamasıyla da meşhurdu. Ajansın Natalie’ye binlerce dolar borcu vardı ve Natalie şikayet için bizzat patrona çıktığında, büyük patron kendisine en çok para kazandıran modelini tanımadı bile. Ve bu durum Natalie’yi kendi muhasebesini tutmaya teşvik etti. Faturasını kendi kesiyor, ödeme alınca Powers’a yüzde 10’luk komisyonunu yolluyordu. Natalie’nin bu yeni çalışma yöntemi, Eileen’le bir konuşmalarında mevzu oldu. 

O gece birlikte çalışmaya karar verdiler. Eileen, Natalie ve bir diğer model arkadaşı Inga Lindgren için sekreterlik yapacak, telefon üzerinden iş randevularını organize edecekti. 

Elde bir çocuk bankada 25 dolar 

1946 sonbaharı itibariyle modellerin her biri Eileen’e ayda 65 dolar ödemeyi kabul etti. 1947’nin Mart ayında aynı görevi yedi model için daha üstlenmişti. Bu işbirliği gelecek vaat eden ticari bir teşebbüsün iskeletiydi: Bir model ajansı.

Eileen’in modellere olan desteği sekreterliğin çok ötesindeydi.  Bir model çekime giderken nelere ihtiyaç duyabilir, fazlasıyla bilincindeydi. O dönem Eileen’le çalışan modellerden Joan Pedersen şöyle söylüyor: “Onun sizi ne kadar umursadığından asla şüphe duymazdınız. Her yeni işi, hayatının işi gibi ciddiye alırdı; o öyle davranınca siz de işiniz için aynı ciddiyeti göstermek zorunda kalırdınız.”

Jerry Ford 1946 baharında savaştan döndü. Eileen işleri hâlâ Long Island’daki baba evinden yürütüyordu. Çiftin bankada sadece 25 doları vardı. Ve 17 Mart 1947’de, kızları Jamie aileye katıldı. Eileen Ford 25, kocası 22 yaşındaydı.

Eileen’in babası modellik işlerini artık evin dışına taşımalarını istedi. “1941 model bir Ford’umuz vardı” diyor, Eileen. “Satabileceğimiz tek şeyimizdi. Sattık, 900 dolar geldi. Bu para, Manhattan’ın 2. caddesinde, 50 ve 51. sokağın arasında bir ofis kiralamak için depozitoya yetti.” Ofise gelen ziyaretçi ve modellerin rahatı için Eileen’in annesi Loretta’nın verdiği kırmızı koltuğa ilk oturanlardan biri, Jean Patchett’ydi. “Nefes kesici bir kadındı,” diyor Eileen. “Yanağında bir beni vardı. Cindy Crawford’dan 30 yıl önce bu ben onun markasıydı. Fakat biraz kilo vermesi gerekiyordu.” 

Jean Patchett, partnerleri Natalie Nickerson’la birlikte Eileen ve Jerry Ford’un ajansının ilk starıydı. Fakat gelecek starları elde tutmak, büyük ajanslarla rekabet etmek, ancak garantili bir ödeme sistemiyle mümkündü. 

Eileen, Long Island’daki varlıklı bir aileden gelen arkadaşları A.J ve Charlie Powers kardeşlerden yardım istedi. “Evlerini ipotek ettirip kredi çektiler. Bunu şimdi açıklaması çok güç ama o zamanlar naiftik, arkadaştık. Birbirimize yardım için her şeye hazırdık.” Buradan gelen 35 bin dolar, Eileen ve Jerry’nin ajansı Ford Models’ın sermayesi oldu.