Dün akşam bir Fenerbahçe 11’ine, bir de Galatasaray 11’ine baktım. Fenerbahçe’de geçen yıldan ezbere alınan 11 sahada. Galatasaray’da ise iskelet tamam da Prandelli’nin sıkıntı yaşadığı mevkilerde sağ savunmada Veysel, sol stoperde Chedjou ve uç forvet Burak. Belki ‘Burak zaten banko’ denilebilir ama İtalyan hoca belirteyim, tuttuğunu koparan bir uç santrfor arıyor hala. İlaveten maç önü en çok merak ettiğim; iki kenar adamı Olcan ve Yasin’in gösterecekleri performanstı... Tamam saha ve sıcak futbol oynamaya engel ama bu her iki takım için de geçerli. Fenerbahçe tescilli bir takım olmuş; tüm alanda birlikte hareket ediyorlar. Kuyt-Meireles-Emenike üçü de Dünya Kupası’ndan döndü. Fakat üçü de takımın en dirileriydi. Galatasaray’da ise Sneijder misafir, Muslera kurtarıcı aktör (77’de Bekir’in, 86’da Emenike’nin şutlarını kurtardı) rolü üstlenmişti. Hani iki kanat ne yapacak merakı içindeydim ya; Olcan’ı 35’te Galatasaray’ın ilk tehlikeli şutunu atarken Yasin’i de devamlı kaçak güreşirken izledim.
Prandelli de görmüş olacak ki, Sneijder ve Yasin’i fazla beklemeden kenara aldı. Galatasaray adına değişen bir şey oldu mu? Hayır. Fenerbahçe daha çok gözükmeye başladı Galatasaray kalesinde ve fırsatları bir bir kaçırdı. Futbol bu, atamayınca iş uzatmaya hatta penaltılara kadar gidebiliyor. Bu arada dakika 119 olmuş, Galatasaray’ın mücadele gücünü de unutmayalım. Süper Kupa Fenerbahçe’nin oldu. Futboluyla, evet. Ama Volkan’ın çirkin hareketleriyle, hayır...