Beşiktaş ligdeki iddiasını sürdürmek için kazanmak zorunda olduğu karşılaşmada ilk yarı çok rahattı. Bunun nedeni, zor bir zemin ve aşırı kaygan olan sahada teknik ve taktik olarak cesaretsiz olan Konyaspor’dan deneyimli olmalarıydı. Özellikle Oğuzhan’ın ortaya koyduğu futbol, Olcay ve Almeida’nın hareketliliği golleri çabuk getirdi. Konyaspor çok ürkek ve acemice oynayınca kolay gol bulan Beşiktaş, 2. yarıda Yeşil - Beyazlıların hırslı mücadelelerine tanık oldu. Yedikleri golden sonra bir süre bocalayan Siyah - Beyazlılar, sahada ‘gezen’ Fernandes’in oyundan çıkmasına neden oldular.
Beşiktaş’ı her 90 dakikada farklı görmeye alıştık. Gol atma konusunda becerikli oyuncuları olan Siyah - Beyazlılar oyunun tamamını ciddiye almayan rahatlıklarından dolayı daha fazla gol atamamış olabilirler. Bir ara 2. golü kovalayan Konyaspor farkı bire indirebilseydi Beşiktaş’ın fiyakası bozulabilirdi.
Bayanların ve çocukların desteğiyle oynayan Beşiktaş, haftaya F.Bahçe deplasmanına çıkacağı için belki de 3 golü yeterli gördü. Çünkü tempolu ve daha istekli bir oyun ile farkı daha da arttırabilirlerdi. Zannediyorum 2. yarıdaki stratejileri oyunun kontrolünü elinde tutmak ve sıkıntısız 90 dakikayı tamamalamaktı.
Sahada herkes görevini yapmaya çalıştı (Fernanades hariç) ama Oğuzhan her anlamda takımın yönetmeni ve en kaliteli oyuncusu olarak dikkat çekti.
İspanya, İngiltere ve Almanya’da bu hafta gol sayısı ve farklı galibiyetler varken tribünlerin mutluluğu önemsenirken bizim futbolcularımız neden 90 dakikayı bir bütün olarak algılamazlar? Bütün sıkıntı burada ve belki de bu bizim için fazla lüks.