1989-90 sezonu Beşiktaş, Adana Demirspor’u 10-0 yeniyor. Tarihi bir zafer bu. Gordon Milne dönemi. Gollerdeki imzalar Ali (4) Feyyaz (3), Metin (3). 1994-95 sezonu Adana Demirspor’un veda ettiği yıl. Aradan 20 yıl geçiyor. Dün bu iki takım yeniden karşı karşıyalar. Harika bir dostluk rüzgarı esiyor tribünlerde. Beşiktaş taraftarı, konuk ekibin taraftarlarına “Deplasmana değil evinize hoş geldiniz” diye bağırıyor. Şimşekler Grubu’ndan yanıt gecikmiyor: “Halkın takımı Beşiktaş.” Futbolcular birlikte tribünleri selamlıyor. Görmek istediğimiz görüntüler bunlar işte. Mutlu oluyoruz. Hafiften bir güneş var sonra yavaş yavaş ısırmaya başlıyor. Bilic, Demba Ba dışında bütün as oyunculara şans tanıyor.
Adana Demir’in hocası çok yakından tanıdığımız bir isim Ünal Karaman. Taş gibi takım yapmış. Bir de sportif direktör olarak Samet Aybaba yanı başında. İkisinin işbirliği bu Demirspor’u uçurur.
İşte Beşiktaş maçı. Ev sahibi takımın neredeyse ciddi pozisyonu yok. Topları hep ezdiler. Adım atacak güçleri yoktu futbolcuların. Kanatlardan doğru dürüst hiçbir top gelmedi, orta sahadakiler katkıdan uzak kaldılar. Serdar Kurtuluş’un yerine alternatif düşülüyor. Dünkü Serdar’ı gördükten sonra transfer şart. Beşiktaş’ta gözüme batan futbolcuların fazla egoistliğiydi. Topu ayağına alan üç beş kişiyi geçme sevdasında. Olmaz. Böyle top oynanmaz.
Demirspor’da Timur, Oğuz, Cumali’yi çok beğendim. Sezon sonunda peşine düşen kulüp çok olur. Adana ekibi çok iştahlıydı, istediğini aldı, Beşiktaş kazanmak için fazla gayret göstermedi. Suat Arslanboğa bir pozisyon sonrası Hakan’a kırmızı kartını çıkardı. Veli’ye bir hareketi olmuştu. Veli hakeme itiraz etti, sonra kart sarıya dönüştü. Aferin Veli’ye. Bunu herkes yapmaz. Arada bir çıkıyor işte. Sarıyer’de güzel bir gün geçirdik. Hiç bir olumsuzluk yaşanmadı.
Seba Sezonu’nda bugüne kadar söz düelloları, hep küfür,kavga oluyordu. Dün tersini gördük. Özlemişiz. Hadi hep böyle olalım. Bu maç gelecek için örnek olsun.