Terörle mücadelenin rotası tam olarak çizilemeyince, terör etki alanını giderek genişletiyor.

Dağlardan sokaklara, sokaklardan kepenklere, kepenklerden çocuklara...

Son günlerde güvenlik güçlerinin karşısına yüzünün yarısı örtülü, eli taşlı sopalı çocuklar çıkmaya başladı.

Başbakan bu durumu biraz da küçümseyerek “Çocukların arkasına sığınarak, onları kullanarak bir yere varamazsınız” dedi ama, görünüm bu kadar basit değil...

Sanki terör örgütü ve örgüte yön verenler şöyle bir politika belirlediler:

Türkiye’nin terörle mücadelesinin önüne geçmek çok zor. Bu, onun doğal hakkı. Uluslararası hukuk da buna izin veriyor. Irak’ın kuzeyindeki operasyonlarda da sivil hedefler zarar görmüyor. Görse, bu kullanılıp “Türkiye terörle değil, toplumla mücadele ediyor” denilebilir... O zaman Türkiye’nin içindeki terörü, içinden çıkılmaz hale getirelim... Esnafı kepenk kapatmaya zorlayalım, terör örgütünün ardında halk desteğinin varlığını gösterelim... Çocukları kullanalım, onlardan birinin başına bir şey gelirse, dünyayı Türkiye’ye zindan ederiz, geri adım atmak zorunda kalır...

***

Yukarıda özetlemeye çalıştığımız politikanın özellikle son bölümünün ne kadar tehlikeli bir oyun olduğu açık. Buna karşı Ankara bir politika üretemeyince mülki amirler kolları sıvadı. Adana Valisi İhsan Atış’ın projesi şu:

Çocuklarının eylemlere katılmasına izin veren, yönlendiren, göz yuman ailelere kömür yardımı kesilecek, yeşil kartları iptal edilecek!

Nedir bu?

Çocukların kullanıldığı taş-sopa terörüne karşılık maddi terör!

Vali Atış iyi atış yapıyor olmalı ki, bin kadar aileyi şimdiden saptamış, yeşil kartlarını iptal etme aşamasına gelmiş...

Sözümüz Atış’ın kişiliğinden dışarı, özellikle kömür dağıtımı ailelerin oylarını AKP’ye vermesi için kullanılan önemli bir yakıt. Kömürü veren kişi, öyle söylemlerle bu işi yapıyor ki, alan şöyle diyor:

“Allah hükümetimizden razı olsun!”

Sanki hükümet üyeleri ellerini cebine atıp vatandaşa kömür yardımı yapıyor. Kömürün bedeli yine vatandaşın ödediği vergilerden çıkıyor. Geçelim...

Akla şöyle bir soru da gelmiyor değil:

Kömür yardımı alıp da çocuğunun eyleme katılmasına göz yuman aile, AKP’ye oy vermeyecek demektir. O zaman yardımı keselim ki herkes ayağını denk alsın!

***

Kafalarda hangi hesap olursa olsun; çocukların teröre bulaşmasını önlemek için ailelerini cezalandırmak, onların eyleme katılmasını ailelerin özendirdiğini hükme bağlamak, yer yer, kent kent erozyona uğramış iç barışa en büyük darbe...

Doğu, Güneydoğu kentlerimizde, yoğun göç alan yerleşim yerlerinde belirmeye başlayan “kitlesel ve çocuksal şiddet” terör örgütünün kendince yeni bir evreye hazırlandığını gösteriyor. Bunu görmezden gelip küçümsemek, sorunu çözmüyor.

Siz o çocukların eline kalem veremezseniz, taş-sopa alacaktır...

Terörün büyük ölçüde sindirildiği 2000’li yılların başında askeri araçların içindeki mermi sandıkları şeker-çikolota doluydu. Güneydoğu’daki askeri birlikler okulları tamir etmek, eksiklerini gidermek için köylere gidiyordu... Kimi yerlerde sünnet düğünleri “Benim kirvem Mehmetçik” sloganıyla yapılıyordu...

Bugün yeniden sandıkların mermiyle dolması acı bir tablo...

Ama daha acı olan, iktidardakilerin bunu görmemesi ya da görmezden gelmesi!

ankcum@cumhuriyet.com.tr