Öncelikle dünkü Gaziantep maçı için TT Arena’ya gelenler kocaman bir alkışı hatta madalyayı hak etti. Niye mi?
Çünkü kentin göbeğindeki Seyrantepe’ye ulaşmak o kadar zor ki. Hele metro yoksa; tam bir eziyet!
Seçim arefesinde bitmemiş saçma sapan hatları hizmete sokan sistem, Galatasaray camiasını stada ulaştıran 1.5 kilometrelik bağlantının bakımını hâlâ tamamlayamadı (!). Yürümeye kalksanız her an bir kamyon çarpabilir, oradan kurtuldunuz varsayalım, bu kez garip çit ve bariyerleri atlamanız gerek. Ring seferi yaptığı söylenen İBB otobüslerini ise ortalıkta gören yok, taksiler dersen kısa mesafe diye müşteri almıyor...
Ve bu şartlarda tribünlerin yarıdan fazlasını dolduran, cefakâr taraftar dünkü maçı da aldıran unsurdu.

Hocayı seyirci ateşledi
Güçler tükenip futbolcular başını öne eğdiğinde bile susmayıp Hakan Balta’ya o golü adeta attırdılar. Bu durgun anlarda çaresiz maçı izleyen Hamza hocanın aklına tezahüratlarıyla Yasin’i aldırdılar; gol de onun oynadığı kenardan geldi. Maçın akışına dönersek; G.Saray 11’i sanki taraftarı kadar inançlı değildi dün.
Elbet gol gecikince de strese girdiler. İlk 5 ve son 15 dakika hariç nasılsa golü atarız havası soluklarını kesmişti. Ne ki futbol öyle bir oyun değil, ısrarla kovalamazsan gol atamazsın. Elbette nerede oynadığını kestiremediğimiz Umut’un takımı 1 eksik bırakışı kadar cezalı Sneijder’in yerine bel bağlanan Emre’nin güçsüz görüntüsü de ahengi bozmuştu.
Pozisyon yok muydu? Vardı. Ancak işler rayında gitmeyince o basit toplar gol olmaz, meşin yuvarlak ayağa dolanır. Umut da Burak da resmen topları ayaklarına doladılar. Hele son 15 dakika Burak’ın kaçırdığı 3 fırsat var ki bunun beceri ya da beceriksizlikte ilgisi yok. İnanmadı golü atacağına, atamadı!
Elbette bu kadar pozisyona girince doğal olarak rakibin dengesi bozuluyor.
İşte o anda da Hakan Balta’nın golü geldi. Takımını resmen ipten alan Hakan için ise söylenecek tek söz: “Görev adamı..” Zaten Sneijder gibi generaller yoksa bir kahraman çıkıp getirir bu tip futbol zaferlerini.