AIBA’nın (International Boxing Association) Bulgaristan Boks Federasyonu’nu disiplin komitesine sevk etmesi neden gösterilerek EUBC (European Boxing Confederation) tarafından Ankara’ya alınan 39’uncu Avrupa Şampiyonası’nda boksörlerimizin haklarının korunmadığı anlatılıyor. Bir altın, bir gümüş ve iki bronz madalyadan çok daha fazlasını kazanma fırsatının federasyon yönetimince harcandığı konuşuluyor.

75 kilo finalinde, Adem Kılıçcı’nın rakibi Koptyakov’un, orta hakemin uyarılarının ardından verdiği ihtara neden olan hareketi tekrar ettiği ve nedense uyarı aldığı söyleniyor. Otoriteler, ihtarın ardından aynı hareketi tekrarlayan boksöre yine ihtar verilmesi gerektiğini belirtiyor. Rakip boksöre iki puan kazandıran ihtarların başa baş geçen maçların sonucunu etkilediğini, üç ihtar alan boksörün diskalifiye olduğunu hatırlatıyorlar. Adem Kılıçcı da maç sonunda yapılan röportajda, hakemin daha önce ihtar verdiği hareketi tekrarlayan rakibine uyarı yerine ihtar vermesi gerektiğini söylüyor. Yorumcu Orhan Ayhan, itiraz edilmesini söylüyor. İtiraz için maçın ardından 30 dakika içinde 500 Amerikan Doları yatırılarak, hatayı tanımlayan dilekçenin organizasyon komitesine iletilmesi gerekiyor. Benzer hakem hatalarının 52 kiloda Selçuk Eker, 69’da Abdülkadir Köroğlu ve 81’de Caner Soyak’ın maçlarında da yapıldığı; itiraz edilmediği için boksörlerimizin madalya şansını yitirdikleri bildiriliyor. Federasyon yetkililerinin hakem hatalarını görmezden gelmeleri iki nedene dayandırılıyor. İlki, hatalı karar verdiği saptanan hakeme ceza verilmesi nedeniyle diğer hakemlere karşı zor durumda kalma korkusu; diğeri ise, bazı madalyaların final maçları öncesinde dağıtılmış olması ve orta hakemin alınmış karara göre hareket ettiğinin bilinmesi.

Akşam gazetesinin 28 Haziran tarihli haberinde, 60 kilonun Avrupa Şampiyonu olan Fatih Keleş’in yaşadıklarını okuyunca kazandığımız tek altına da seviniyor insan. Yarıfinalde, gençlerde dünya şampiyonluğu kazanmış Ermeni Sarukhanyan’ı yenen; finalde ise son dünya şampiyonu İtalyan Valentino’yu mağlup eden Keleş’in geçmişini okuyunca hayretler içinde kalıyor insan. Dünya Şampiyonası hazırlık kampında baş ağrısını gidermek için aldığı ağrı kesici nedeniyle dopingli çıkmış. İki yıl ceza alıp bırakmış boksu. Babası Hüseyin Keleş ve antrenörü Nazım Dalkıran’ın ısrarları sonunda tekrar dönmüş ringlere. Başarı kazandıkça maddi sıkıntılar da artmış. Bodrum katında yaptığı antrenmanları için yeterli beslenememiş. Karnını milli takım kamplarında doyurabilmiş. Trabzon’da kimsenin destek olmaması üzerine, Kocaeli BŞB. Kâğıtspor’un teklifini kabul edip ayda 1000 TL’lik gelire kavuşmuş. Anlaşılan, boksörlerimizi madalyadan eden federasyon yetkililerimiz, 10 yaşından itibaren hırsla çalışan ve gelecek vaat eden bir gencin elinden tutmayı da düşünememişler. Durum öyle hale gelmiş ki, dünya şampiyonası kampında antrenman yapan sporcu doping cezası almış. 15 yaşındaki çocuğun sağlık sorunlarıyla ilgilenecek tek kişi yokmuş milli takım kampında. Üstüne üstlük, Milli Takım’da üç sporcusu bulunan Nazım Hoca, salona alınmamış Avrupa Şampiyonası sırasında. “Salona girip Fatih’e sarılamadım” diye dert yanıyor şimdilerde. Yazık, günah. Anlayana, hissedene...