Hep aynı hikâye. Ne hücumda doğru kurgu ne de savunmada doğru adam paylaşımı. Rakip Balıkesir gibi düşmüş ama Fenerbahçe onlardan daha düşmüş. Ama bu kez şans galibiyeti gelmedi. Hatta Erciyes galibiyet bile alabilirdi.
Bu Fenerbahçe geçen sezonun “Şampiyon takımı” atılan goller bireysel çabalardan, yenilen goller bireysel hatalardan. Haftalardır takım oyunu hak getire. Kazandıkları zaman da kaybettikleri zaman da teknik direktörünün aynı mesajları verdiği bir takım. Kazanınca “Rakibimizi iyi ezberledik ve sonuca gittik”, kaybedince “Rakibimizi iyi ezberledik ama gol yollarında istediğimizi yapamadık” diyen “Buz Adam”. Enerjisi bu kadar düşük bir hocanın takımı şampiyonluk yarışına hâlâ devam edebiliyor ise bu ligin kalitesini tartışmak lazım.

Niye telaşlı futbol?
Maça bakın, top henüz sahadaki 22 kişiye değmeden golü bulmuşsun, oyunun kontrolünü ele alıp daha sağlıklı ataklar yapmak yerine telaş bir oyun niye? Duran toplarda defansın ana kuralı “adam paylaşımı”nı dahi yapamayan geçen senenin “şampiyon” takımı. Orta sahanın çalışkan ismi dediğimiz Mehmet Topal’ı 45+’da faul yapılınca farkettim, oyunda o da varmış.
Gerçi Selçuk hep vardı ve sahanın en fazla mesafe katedeniydi de ne oldu? Ya topları ezdi ya kötü pas ile başlayan atağı çöpe attı. Defansif orta saha dediğimiz bu ikili fıslayınca da Erciyes, Fenerbahçe 18’ine rahat geldi. Zaten verimli olsaydı 2. yarı kulübeye oturmazdı. Gerçi Alper girdi de ne oldu o ayrı?
3-4 haftadır film hep aynı. İsteyen ve çalışan Caner, Diego, Sow, Webo. Duran toplardan başka şans bulamayacaklarmış gibi oynayıp neredeyse orta çizginin önünden bile kaleye orta yaptılar. Sonuç, Erciyes’in az sayıdaki atakları daha tehlikeli oldu. Yani, Fenerbahçe için artık Şampiyonluk “hayal” demek yanlış olmaz. Haftalardır şans eseri tutundukları halat inceldiği yerden koptu. Avrupa nasıl olsa garanti ama şampiyonluk başka bahara...