1-0’lık sonuçlar için çoğu kez ‘kısır sonuç’ yargısında bulunuruz.

Gerçekten de öyledir. 90 dakikaya sığan ‘tek bir gol’, 3 puanı bir taraftan alır ötekine verir. Dünkü maç için de pek âlâ bu tanımlamayı yapabiliriz. Ne var ki Galatasaray için Manisa önündeki 1-0, ‘galibiyetten öte’ bir anlam taşıyordu. Çünkü Sarı-Kırmızılı ekip Avrupa’da fırtınalar estirdiği günlerden sonra ilk kez devreyi lider bitirdi tek golle... Üstelik zorlandılar da dün. Özgür Yankaya’nın başla işaretiyle stres ve baskıyı gördük Fatih Terim’in Semih Kaya dışında değişmeyen ‘derbi’ 11’inde... Yine mücadele vardı, takım yine önde basıyordu ama toplar adresi bulmuyordu bu kez. Hatta öyle ki genç Emre, 45 biterken öyle bir gol kaçırdı ki maçı yan yana izlediğim eski futbolcu Gökhan Şükür, “Stresten başka bir şey değil. Abim de bazen strese girer, bize tırnak yedirirdi” demekten kendini alamadı.

Devre 0-0 bitmiş, Emre aksamış, Kâzım ve Baros eski görüntüsünden uzak kalmıştı. 2. bölüme de aynı 11’le girip oyunu yoklayan Fatih Terim, işin böyle gitmeyeceğini anlayınca kenardaki ‘can simidi’ Engin’i sahaya sürdü. Engin de oyuna girer girmez sol kenara hareketlilik getirdiği gibi sinir katsayısı artan Melo, Eboue, Selçuk gibi isimleri bile sakinleştirip yönetimi ele alıverdi. Üstelik o ana kadar Yiğit İncedemir, Mehmet, Yiğit Gökoğlan gibi isimlerle orta alanı elinde tutmaya çalışan Manisa’nın da dengesini bozdu Engin. Bu oyuncunun enerjisi, Baros’un iki rakibin arasına dalıp yere düşmesiyle Galatasaray’a önce frikik, sonra da Selçuk’un sert plasesiyle golü getiriverdi. Galiba Türk Telekom’dan ‘efsaneler’ ödülünü alan Prekazi’nin bazı yetenekleri Selçuk’a ‘sirayet’ etmişti. 1-0 sonrası Selçuk, Elmander farkı açabilirdi ama olmayınca Galatasaray fazla da riske etmedi maçı. Özellikle rakip orta alanının dirençli ismi Yiğit İncedemir’in atılması bir anlamda ‘noel armağanı’ gibiydi ve taktiksel oyuncu değişiklikleriyle Sarı-Kırmızılılar tehlike yaşamadan maçı 1-0, devreyi de 2 puan farkla lider bitirdi.

Evet, gerçekten dünkü 1-0 galiba normal 1-0’lardan değildi. Hakeme değinmeden geçemeyeceğim; Melo’nun sırtına vuran Simpson’u atamadı, onun acısını Yiğit İncedemir’den çıkardı. İkinci sarı kart ağırdı. Keza Melo’nun kendisine yapılan faulün verilmemesine sinirlenip topu dışarı atışının karşılığı sarı kart olmamalıydı. Keşke o isyanı değil de Eboue’nin rakibe gösterdiği dirseği görseydi. Ya da Manisa’nın 5 numarası Hüseyin’in ceza alanındaki eline penaltıyı verebilirdi. Sözün özü günün kötüsüydü Özgür Yankaya!..