\n\n\n

Hafta başı Süper Final kuraları çekiliyor, spor kamuoyu meraklı bir bekleyiş içerisinde. A ile B, C ile D eşleşiyor. Aynı günün gecesi ilk dört sırayı paylaşan takımlarımızın (G.Saray, Fenerbahçe, Trabzonspor, Beşiktaş) teknik direktörleri canlı yayında bir araya geliyor. Acaba hangisi bir diğerine eleştiride bulunacak? Böyle düşünenler mutlaka olmuştur. Ama yanıldılar, dörtlü son derece samimi bir havada hatta düşman çatlatırcasına birbirleriyle söyleşti, yeri geldi birbirlerine destek verdi, fikir alışverişinde bulundu. Futbolumuz için bu çok güzel ve örnek teşkil edebilecek bir görüntüydü. Her biri ilerisi için umut dolu sözler sarf etti. Yeri geldi eleştiri de yaptılar. Bana göre haklıydılar. Fatih Terim’in konuşmalarının arasından çıkartıp aldığım, daha doğrusu dikkatimi çeken bir sözü vardı ki uyarıcı niteliğindeydi: “İçimizdeki bazı insanlar bulunduğu kulübü kullanıyor, vereceği varsa tamam ama almayı düşünenler çoğunlukta. Bunlardan acilen kurtulmak lazım, çünkü zararları büyük oluyor.”

Bir gün sonra Sadri Şener ortaya çıkıyor. Kullandığı ifade aynen şöyle: “Ben İstanbul’a gitmeyeceğim, onlar da Trabzon’a gelmesinler. Geldiler neler oldu gördük.” Aradan çok geçmeden aynı kulübün yöneticisi olan Nevzat Şakar açıklama yapıyor: “Yönetim olarak İstanbul’dayız.” Maçtan üç gün önce, Trabzonspor Divan Kurulu Cumhurbaşkanı’na, Başbakan’a ve 67 siyaset, spor adamına mektup gönderiyor. Mektubun özeti şu: “Kupamızı istiyoruz.” Olmadı, FIFA’ya, UEFA’ya gideceğiz.

Toplum psikolojimiz bozukken Trabzon’un yaptıklarına bakın. Tamamen sanki bunu bilinçli ve de ortamı germek için yapıyorlar. Bana göre Sadri Şener olayların baş aktörü. İki kulüp düne kadar dostken şimdi düşman oldu. Neden? Taraftarlar birbirlerini gördükleri yerde kavga ediyor. Sayın Şener ne yapmak istiyorsunuz? Bir kupadır tutturdunuz gidiyorsunuz. Fenerbahçe bu kupayı hak etmedi mi? Fenerbahçe’yle alıp veremediğiniz nedir? Unutmayın Aziz Yıldırım’ın size yaptığı iyilikleri. Zor günlerde imdadınıza yetişen o değil miydi? Bunları tek tek sıralamak istemiyorum. Belki gün gelir Fenerbahçe başkanı sıralar. Trabzon sahasında bir takımla oynuyor, Fenerbahçe’ye, başkanına küfürler yağıyor. Medya yazıyor, ‘abartı’ oluyor. Tribünlerden bıçak atılıyor. Volkan eldivenin içinden çıkarmış diyorsunuz. Yapmayın, etmeyin. Dışınızla içiniz yanıltıyor insanları. Ama böyle olmamalısınız.. Çünkü siz saygın bir kulübün başkanısınız!..

Olağanüstü bir tempo

Maça gelirken kafamda soru işaretleri vardı. Birincisi F.Bahçe’nin kapanarak oynadığı oyun. İkincisi kupa maçındaki 120 dakika yorgunluğu. Trabzon’a karşı mücadele eden futbolcular doğrusu beni şaşırttı. İlk 45 dakikalık bölümde Sarı - Lacivertliler rakibine neredeyse top göstermedi. Gereksiz yere top çevirmezsen, geriye değil de kanatları kullanıp ileriye oynamayı denersen sıkıntı büyük ölçüde giderilmiş olur. F.Bahçe bunların hepsini dün gece yaptı. Geride fazla top tutmadı. Ayağına topu alan hep ileriye oynadı. Emre, Cristian, eski günlerine dönüş sinyali veren Gökhan Gönül maç içinde artıları çok fazla olan futbolculardı. Alex’i unutmadım. O zaten takımın her maçta maestrosu. Halil’in vuruşunda top Volkan’ın ellerine değmedi. Bülent Hoca korneri gösterdi. Gökhan’ın net pozisyonunda yardımcı hakem Eyisoy bayrağını çekti. Bana göre bu bayrağıyla bir golü önledi. Trabzon tarafından hiç ışık almadım, sanki Süper Final maçı oynadıklarının farkında değillerdi. Şenol Güneş’in kenardan verdiği taktiklerin hiçbiri sahadaki oyuncularına yansımadı. Cristian’ın golüne gelince; o bu tarz golleri hep atıyor. Şaşırmadım. Sow’un attığı ikinci golün 61. dakikaya denk gelmesi iki kulübün gergin hava yaşadığı şu günlerde ilginç bir tesadüf oldu. İkinci bölümde F.Bahçe maçı yine isteyen taraftı. Bu kadar yüksek performansla oynayan F.Bahçe’yi aylardır görmedim. Futbol oynayarak kazanmanın keyfi daha başka oluyor. Tebrikler F.Bahçe.