Kağıt üstünde kolay gibi gözüken maçın ilk yarım saatlik değerlendirmesi öyle olmadığını gösterdi. Bu süreçte ortasahayı kalabalık tutan Osmanlıspor, ikinci bölgede adam ve alan markajını çok iyi yaparak Galatasaray’ın organize atak yapmasına izin vermedi.
Oyun Galatasaray ağırlıklı oynanıyor olmasına rağmen rakibi bunaltan ve panikleterek hataya zorlayacak seviyeye çıkamadı. Burak’ın savunma arkası koşusu ve Sabri’nin ortasında kaleciye çarpan kafa vuruşu iki kısır gol şansı, kalabalık savunmaya karşı biri kaleciye giden 6 şut girişimi ve kenarlardan hedefini bulmayan yan toplar Galatasaray’ın silik oyununun normal sonucuydu.
Buna karşılık oyunu kendi yarı alanında kabul eden Osmanlıspor, az ama öz iki tehlikeli atak yaptı. İlkinde Aminu’nun pasında Ndiaye vuramadı, ikincisinde Serdar golü attı. Yenik duruma düşen Galatasaray’ın temposunda değişme olmadı. Adresini bulan Sabri’nin ortasında oyunda varlığı hissedilmeyen Selçuk’un kafa vuruşu ile skora denge geldi. Galatasaray’ın sorunu bireysel beceri ile adam eksiltip yada çabuk pas bağlantıları ile ikinci bölgeyi çabuk geçememekti. Bunda Selçuk ve Rodriguez’in oyunu yönlendirememesi dolayısıyla Sneijder ve Podolski’yi de etkisizleştirmesi bence önemli rol oynadı.
İkinci yarı başlarken hamle bekledim. Olmadı. Hamleyi Torje yaptı. Orta bekleyen Muslera’yı avladı. Galatasaray fitili ateşlemek için Melo ve Yasin’i oyuna aldı. Ama Umut dururken Burak’ın çıkması bana garip geldi. Savunmayı kalabalık tutan rakibe karşı ve de yenik durumda iken takım savunmasını düşünmek pek akılcı olmasa gerek. Galatasaray kalabalık savunmayı aşacak çabuk pas bağlantılarını kuramadı.
Usta ayaklar giderek çaresizleşiyordu. Son on dakikada oyununun karşılığı olmayan dört gol şansı yakaladı. Umut, Selçuk ve Sneijder bu şansları kullanamadı. Maçın kaderi ilk yarım saatte belli olmuştu.