Yer Kanada. Tarih 2014. Toronto kentindeki Merkez Buz Hokeyi Salonu’nda Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri buz hokeyi takımları kıyasıya bir maça hazırlanıyor. Kazanan taraf, Kıta şampiyonluğu için avantaj yakalayacak. Tribünlerin yüzde 90’ı Kanadalılarca doldurulmuş, arabasına atlayıp gelen Amerikalılar da salonun çatı tribününde. Seremoni sonrası maça geçilecek. Anonslar, şovlar derken sıra milli marşlara geliyor. Amerikan Milli Marşı’nın anonsu yapılıyor ama hopörlörler komuta yanıt vermiyor. Çızırtı, patırtı derken sistem çöküyor. Bir avuç Amerikalı başlıyor marşlarını okumaya. Kanadalı ev sahipleri biraz durduktan sonra Amerikalı misafirlerine eşlik ediyor. Fransız aksanının renklendirdiği Amerikan Ulusal Marşı salonu inletiyor...
Maç mı? Sporcular sahada kıran kırana kapışıyor; konuğa saygı ayrı, maç ayrı, sportmenlik apayrı! 1 yıl sonra İstanbul’da bir seremoniye ilişiyor gözümüz. Yer Başakşehir. Türkiye ile Yunanistan dostluk maçı yapıyor. Ama tribünler gergin! Bırakın Yunan marşını sakince dinlemeyi, baştan sona kulakları sağır eden bir ıslık. Üstelik konuk ülkenin Başbakanı Çipras da nasibini alıyor çirkin korodan!
Bu terbiyesizlik yetmiyormuş gibi, Fransa’daki terör eylemlerinde hayatlarını kaybedenler için yapılan 1 dakikalık saygı duruşunda da tekbir getirip naralar atılıyor...
İşin kötüsü, Fatih Terim ve biraz Arda dışında kimse önemsemiyor bu saygısızlık silsilesini; hatta ev sahibi Başbakan Davutoğlu bile sus pus! ‘Tekapu’ krizindeki yorumcular ise pas geçiyor gözleri önündeki skandalı!
Toplumbilimcilere göre sosyal patlamanın göbeğindeyiz. Üstelik bu kaos, ülkeyi yönetenlerin işine geliyor. “Kavgayla” besleniyor çünkü balkondakiler! Yoksa Paris’teki yaşam biçimine yapılan ve biri Türk 140’a yakın kişinin ölümüne neden olan olaylara, ‘hak ettiler’ kıvamında yaklaşmayız, saygıdan bu denli uzaklaşmayız!