Can Dündar ve Erdem Gül tutuklu, demir parmaklıklar ardında. Başlık doğruydu: Gazetecilik tutuklandı.
Demokrasiye, ifade özgürlüğüne, insan haklarına sıçratılan bu kara leke, gazeteciliğin ne olup ne olmadığını açık seçik ortaya koydu.
Gazeteci postuna bürünüp gazetecilerin arasına dalan kurtlar dolaşıyor ortalıkta…
Bazı sözler vardır, engin bir deneyimin imbiğinden süzülmüş, derin bir gözlem gücüne yaslanmış sözler. Bir düşünceyi, bir ilkeyi kestirmeden anlatıverirler:
“Bilgilendirilmiş vatandaşlar, sağlıklı bir demokrasinin temeli olduğu için, büyük kuruluşlara bağlı olmayan, bağımsız medya bugün her zamankinden daha hayati bir önem taşımaktadır.” (Dahr Jamail; 2003’te Irak’ın işgali sırasında Irak’tan haber geçen az sayıda bağımsız gazeteciden biri.)
“Günümüzde, medya diktatörlüğü askeri diktatörlüğün yerini alıyor. Büyük ekonomik gruplar medyayı kullanıyorlar ve kimin konuşabileceğine, kimin iyi adam kimin kötü adam olduğuna karar veriyorlar.” (Danny Glover; oyuncu, yönetmen ve politik aktivist.)
“Gericiler gücü elinde tutuyor; yalnızca ordu ve poliste değil, basın ve okullarda da…” (John Dewey; filozof ve eğitim kuramcısı.)
“İşler şöyle yürüyor: Başkan birtakım kararlar veriyor. O karar veri
ci. Basın sekreteri bu kararları açıklıyor ve siz basındakiler o kararları yazıp dizdiriyorsunuz. Karar ver, açıkla, yaz. Sonra da tashihini yapıp evine git.” (Stephen Colbert; politik taşlamacı, komedyen, medya eleştirmeni, TV sunucusu.)
“Özgür basın, büyük bir toplumda bir ayrıcalık değil, organik bir gerekliliktir.” (Walter Lippmann; yazar, gazeteci, politik yorumcu.)
Can Dündar ve Erdem Gül tutuklu, demir parmaklıklar ardında. Ama yalnızca kendi kendilerinin buyruğunda oldukları, kendi kendilerinin efendisi oldukları için dışarıdaki pek çoklarından çok daha özgürler.
Kendi mesleklerinin özgürlüğünü bile savunamayan semirmiş kölelerden, teröre kurban giden canları bile ortak bir vicdanla anamayan köktensürüngenlerden çok daha özgürler…