Geçen yazımda, İran İslam Cumhuriyeti’ndeki 40 medya kuruluşunun, “Şeytan Âyetleri” adlı romanın yazarı Salman Rushdie’nin başına ödül koyması düpedüz bir terör eylemi değil mi, diye sormuştum.
Evet, ilk kez Türkiye’nin çevrimiçi kültür gazetesi Kültür Servisi’nden okuduğum haberde, İran’daki medya kuruluşlarının Rushdie’nin “kellesini getirene” 600 bin dolar tutarında (sanırım az bulmuş olacaklar ki bu tutarı sonradan artırdılar) ödül koydukları belirtiliyordu.
Doğrusu, haberi ilk okuduğumda çok şaşırmadım. Tam 27 yıl önce İran’ın dinsel önderi Homeyni tarafından Rushdie hakkında çıkarılan ölüm fetvası, biraz uykuya yatırılmış olsa da, sürüyordu çünkü.
Beni asıl şaşırtan, “ödül”ü başta İran’ın resmi haber ajansı Fars olmak üzere tam 40 medya kuruluşunun koymasıydı. Doğru, bunların hepsi de devlete bağımlı kuruluşlardı, ama ne olursa olsun bu kuruluşlarda çalışanlar gazeteciydi!
İnancı, siyasal eğilimi ne olursa olsun bir gazeteci, insanların en temel hakkını, yaşama hakkını ayaklar altına alarak, bir yazarın öldürülmesi için nasıl ödül koyabilir, bir terör eyleminin altına nasıl imza atabilirdi?

***

İranlı gazetecilerin devlet terörüne ortak olmaları, bende ülkemiz açısından da derin bir kaygı uyandırdı. İktidara yaranacağım diye ahlak ilkelerini bile bile çiğneyen, yalnızca kendi çıkarını gözeten, halk avcısı, fırsat düşkünü gazeteciler de, iktidara boyun eğmeyen, gerçekleri haber yapan gazetecilerin başına böyle ödüller koyarlar mıydı bir gün?
Anayasa Mahkemesi Genel Kurulu’nun Can Dündar ve Erdem Gül’le ilgili aldığı karar ve Can’la Erdem’in gazetemize yeniden “can” ve “erdem” katmaları, öyle günlerin kolay kolay gelmeyeceği yönünde bir umut ışığı.
Yine de, her gün gazetelerinde ve ekranlarda, yeterince söylersek doğru olur umuduyla bağımsız gazetecilere kara çalmaktan çekinmeyen gazetecilerin yaptığı da bir tür terör eylemi değil mi, diye sormaktan alamıyorum kendimi…

***

Bugünlerde vicdanını yitiren Türkiye’nin yıllarca vicdanı olmuş bir yazarı, Yaşar Kemal’i geçen yıl bugün yitirmiştik. Şu yaşadığımız toprakların bu ortak değerini, bu ülkenin farklı inançlardan, farklı anlayışlardan, farklı dillerden insanları olarak hep birlikte anabildiğimiz gün, Türkiye bu karabasandan uyanmış olacak.