Hoş geldin Dirk Kuyt. Biliyor musun, dün geceye kadar dolmayan o tribünler senin için doldu. Her bir Sarı-Lacivertli taraftar koşarcasına geldi. İşte bunun adına sevgi denir. Feyenoord’a dönerken ağlatmıştın milyonlarca Fenerbahçeliyi. O gün bugündür seni hiç unutmadık. Rize’deki olayları yaşamamış olsaydın (sakattı oynamamıştı) belki bugün yine biz bizeydik. Lanet olası terör. Olayın üzerinden bir yıl geçti failler hala bulunamadı. Ailenle burada kaldığın üç yıl içinde eminim ki güzel günler geçirdin. Bizden biri gibi olmuştun. İlerlemiş yaşına rağmen her maç çıktın o sırtına geçirdiğin formanı ıslattın, aldığın paranın karşılığını fazlasıyla verdin. Gol attın, goller attırdın. Kimseyle ne dalaştın ne de kavga ettin. Bazılarına örnek olmak istedin, seni anlamadılar. Keşke dinleselerdi. Bugün Fenerbahçe seni çok arıyor. Yerin dolmadı desem abartmış olmam. Yurt dışında Sarı-Lacivertlilerin elçisi de oldun. Gün gelecek, çok arzuladığın evine belki yeniden döneceksin. Herkes seni o gün de kucaklayacak, bağrına basacak. Fakat başkan Aziz Yıldırım koltuğunda kalır mı, kalmaz mı işin bu tarafı soru işareti. Maçın önüne Hollandalıyı taşıdım, kusuruma bakmayın. Çünkü o saygıyı, sevgiyi, her şeyi hak ediyor. O, bir efsane. Sanırım sizler de benimle aynı görüştesinizdir.

Emenike’nin akıl dolu golü
Fenerbahçe’nin liginde 7’de 7 yapmış Manchester’i İngiltere’de yenmiş Feyenoord’u, büyük bir baskıyla oynayarak sahadan sileceğini hiç tahmin etmedim doğrusu. Sadece ben mi, değil tabii ki. Özlenen Fenerbahçe, bu olmalı. Volkan’ından en uçtaki Sow’a kadar herkes görevini canla başla yaptı. Fenerbahçe hep böyle oynamalı. Rakibin tek bir pozisyonu dahi olmadı. Tribünlere gelenler büyük keyif aldı. Emenike’nin golü, akıl doluydu. Lens’e ayrı parantez; hayran kaldım. Zor gece olarak adlandırdığımız maç, Fenerbahçe adına hiç de öyle zor geçmedi. Kazanılan 3 puan altın değerinde.