“Yoklansın kafası mezarda her ölenin.
Farkı var mı bakalım hükümdarla kölenin... “ diyor Sultan, Ama bu Sultan, Gazneli Mahmud Sultan’dı. Ben de artık fazla kasmıyorum hayatı. Sonuçta, herkes eşitleniyordu nasılsa! Varsın bu dünya, kalbi nefretle dolu olanların olsundu.
Ama Beşiktaş “Bizim” olsundu..
‘Ne yaparsanız yapın hayatı öldüremezlerdi ki..’.. Memlekette Beşiktaş’tan başka umut veren bir şey de yoktu ki zaten.. Napoli karşısına defans dörtlüsünü bozarak çıkan Beşiktaş’ta Tosic sol bekteydi. Bu yılın stoperde yıldız oyuncusu Tosic’ti! Sol beke çekmenin alemi yoktu ki! Beceremiyordu işte orayı.. Bir atakta ileri çıktı. Zorladı kendini, sakatlanarak çıktı. Kendi sahasında Beşiktaş yenilgisini tadan Napoli, Siyah - Beyazlılara top yaptırmamak için alan daraltıp topa basmak için pres yaptı. Beşiktaş da rakibine aynı taktikle karşılık verdi.
Cenk oyuna girince de sol önde oynayan Adrinao sol beke geldi. Cenk santrfora, Aboubakar sağa döndü. Oysa tersi olması lazımdı. İkinci yarı, bu durum fark edildi de Aboubakar ortaya, Cenk kanada geçti. Gökhan İnler yerini Oğuzhan’a bıraktığında ise İnönü adeta yıkıldı. Demek ki Oğuzhan’ı taraftar özlemişti. O da Abuobakar’a iyi ara pası yaptı. Abuobakar’ın ortası ta penaltı oldu. Penaltı Quaresma için çerez bir vuruş oldu. 1-0 öne geçen Beşiktaş öyle bir açık verdi ki o da gol oldu. 1-1
Maçın başından itibaren beraberlik kokan maç, o sonuçla da bitti. Beşiktaş yakaladığı fırsatı elinde tutamadı.
Hayat gibi ‘maç da’ eşitlendi..
Ama 1 puan sıfır puandan iyiydi.
Demek ki, Beşiktaş varsa “Umut” da var olacaktı(!)