Güneşi kara bulutlar kapattığında bir ülkede; aşağısı kapkaranlık kaldığında, ‘eğlence’ de kalmıyor. O zaman ‘Güzel Oyun’ bile güzel gelmiyor. Bu gerçeğin gölgesinde başlıyor maç bizim için. Sahadaki oyun da ruh halimiz gibi: Güzel değil. Sonuçta ligin zirvesi için mücadele eden iki takım var. Beklenti; daha tutkulu, daha atak bir oyun. Onun yerine ilk 10 dakika eveleyip geveliyorlar iki taraf da. Sonra Galatasaray, baskısını artırıyor... Tolga’sız orta saha daha az üretken. Öte yandan De Jong da sırıtmıyor kurguda. Rakip kalenin önüne yerleşiyor, rakibin savunmaya çekilmesine yol açıyorlar ancak gol getirmiyor baskı. Başakşehir, oyunu dengeliyor bir süre sonra.

Evdeki hesap
Tam da ortada sıkışacakken oyun, kazanılan bir serbest vuruş Galatasaray’ın imdadına yetişiyor. Vuruş, 32. dakikada Sneijder’in ortasından Sinan’ın kafasına ulaşıyor ve ağları buluyor. Galatasaray biraz rahatlayıp, futbol keyfi sürecek belki artık. Ama ‘evdeki’ hesaba itiraz var: Nitekim 4 dakika sonra, itiraz, Uğur’un sağdan güzel ortası ve Mehhet Batdal’ın kafa vuruşuyla gol olarak teyit oluyor. İlkyarının özeti de sadece bu aslında: 2 güzel orta ve 2 kafa golü…

G.Saray fren yaptı
2. yarıda öyle bir çizgide ki maç, baskıyı kuran puanı kapacak. Ama iki taraf da başaramıyor bunu. Daha çok bireysel hatalara dayanan kaptı-kaçtı toplar, bir o kale-bir bu kale arasında mekik dokuyor. 60’da büyük hatayı yapan Muslera oluyor. Devamında gelen ve Emre’nin kullandığı serbest vuruş, Yalçın’ın kafa vuruşuyla ağları buluyor. Gol, skor üstünlüğü kadar psikolojik üstünlüğü de eline geçiren Başakşehir’i rahatlatırken; Galatasaray’ı kamçılayacağına fren yaptırıyor. Oyuncu değişiklikleri, son dakikalardaki baskı, net pozisyonlar yetmiyor. Memleketin ‘esmer günleri’nin gölgesi, Galatasaraylıların ışıltılı başarısını da kapatıyor.