“Adam gibi yapılırsa, dünyanın en güzel mesleğidir” demişti bir onurlu gazeteci. Bu uğurda, iki yıla yakın hapis yatmıştı.

10 Ocak, Türkiye’de “Çalışan Gazeteciler” günü olarak anılıyor. O gün, basın emekçilerinin haklarını savunmak için eylem yaptıkları 60’lı yıllardan kalma bir hatıra. Bugün ise koşullar çok daha ağır, 2017’de gazetecilik Türkiye’deki en tehlikeli meslek haline geldi. Gazeteci örgütlerinin verilerine göre işsiz gazeteci sayısı 10 bini aştı. 52 gazete kapatıldı. Dünyadaki en çok cezaevindeki gazeteci sayısına sahibiz.

Cezaevindeki basın emekçilerinin büyük bölümü neden tutuklu olduğunu bilmiyor. Oysa, neden belli, demokrasinin dördüncü gücü medyadır. Gerçek demokrasilerde, halkın haber alma hakkını gazeteciler sağlar. Gerçeklerden korkanlar, gazetecilerden de korkarlar.

Demokrasileri ayakta tutanlar, dürüst siyasetçiler ve sadece ve sadece gerçekleri yazan gazetecilerdir. Bu gerçekler rahatsız edici de olsa, siyasetçilerin halkın haber alma özgürlüğünü engelleme ve doğru haber yapanları suçlama hakları yoktur. Tartışmalı haberlerde, karar yetkisi yargıya aittir. Tabii, nasıl, gazetecinin görevi doğru haber yapmaksa, yargının sorumluluğu da tarafsız ve adil kararlar vermektedir. Bu konuda, yargıçlara yol gösteren Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi içtihatlarının çoğunluğu siyasetçiler için daha fazla hoşgörü önermektedir.

Gazeteciler ise mesleklerini iyi değerlendirmelidirler. Onlar polis, yargıç ya da propaganda memuru değillerdir. Yalan, çarpıtılmış ve ısmarlama haber yapmak, kişilerin özel hayatını ihlal etmek, itibarlarını zedelemek meslek ahlakına aykırıdır. Her ülkede iyi ve kötü gazeteciler vardır. 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü’nde, karda, kışta, mermi altında, biber gazı yiyerek, ondan bundan azar işiterek, geçim sıkıntısı çekerek başını dik tutan ve işini iyi yapan gerçek gazetecilere selam olsun!