Alanyaspor’un golü, bazı futbolcuların ayağına top bile değmemişken geliyor. Öyle bir tempoyla giriyorlar ki rakip sahaya, Fenerbahçe ‘Bu rüzgâr da nereden çıktı’ diye anlamaya çalışırken atıyor golü Jr Fernandes, 2. dakikada… Kopup etrafa saçılan tespih taneleri gibi dağılıyor Fenerbahçe’nin 11 futbolcusu sahaya. Öyle bir tablo var ki, herkes çabalıyor ama kimse bütün halinde hareket edemiyor. Sadece iki futbolcu, Mehmet Topal ve Lens, toplama derdine düşüyor o taneleri inatla ve sabırla… Ancak o kadar şaşkın ki herkes; rakip üzerlerine üzerlerine geldikçe topa müdahale etmek yerine onu seyretmeyi tercih ediyorlar.
Bu hızlı gelişler, 15. dakikada Love’ın ayağından ikinci golü getirmesine rağmen! Fenerbahçe adeta, bu maçta sadece ‘seyirci’ olarak bulunacak, olanlara ‘maruz’ kalacak. Maçın üçte birlik bölümündeki tablo bu! Ancak buna razı olmayan iki çalışkan isimden Topal, yaptığı vuruşla rakibi hataya zorluyor ve 31’de Omeruo’nun kendi kalesine attığı golle oyunun kaderi dönüyor. Bu aynı zamanda, Alanyaspor’un ne kaleci ne de savunma adına elinde pek de bir malzeme olmadığını anladığımız dakika! Nitekim, takımın gerideki yarısı bir varlık gösteremeyip, ilerideki ekibin de hızı gollerle kesilince, şaşkın ve paniklemiş Fenerbahçe sakinleşiyor, hatalarını düzeltiyor ve sahadaki ‘büyük takımın’ kendisi olduğunu hatırlayıp oyununa da buna göre çekidüzen veriyor.
Oyundaki bu toparlanma, en önemlisi de moral motivasyon peşpeşe golleri de getiriyor: 39’da Fernandao ve 58’de Chahechouhe ile… İkinci yarıda oyun Fenerbahçe hâkimiyetinde geçse de Alanyaspor gol atma niyetinden vazgeçmiyor. 80. dakikadan sonra artan ısrarları tehlikeli ataklar getiriyor, hiçbiri ağlara kavuşmasa da…
Tempolu maçta son düdük bir spor gerçeğinin altını çiziyor: Seni kimin, nasıl devirdiğinin önemi yoktur, sonunda ayağa kalkmayı biliyorsan…