Sevgili Önder,

Sana Edip Cansever’in dizeleriyle merhaba demek istedim.

Uyanıyorum

Uyanıyorum

Dört duvar

Evet, dört duvar

Peki, duvarın arkasında ne var

Duvarın arkasında ne var........

 

Buradan bakınca senin duvarların içinde ne var?

Tahmin edebiliyorum.

Özlem var. İsyanın var. Cevabını bulamadığın sorular var.

Oysa duvarların arkasında seni bekleyen özlem dolu kocaman yürekler var.

Seksenli yıllardan bugüne taşıyabildiğimiz dostluklar var.

Ne çok biriktirdiğimiz anılarımız var seninle.

Ezgi’nin konservatuvara giriş heyacanı. Ali’nin doğumu....

Birlikte yapabildiğimiz tatiller ve Turgut Reis’te terminalde seni pankartlarla karşılamamız.

Arnavutköy’deki evinize gecenin bir vakti Karakaya ile gelişimiz, Semra ile balık yemeğe gittiğimizde benim balıktan anlamadığımı söyleyip takılmalarınız.

Ankara’daki matbaanın satılması, makinelerin sökülmesi sırasında duyduğumuz acı ve üzüntüler.

Yunus Nadi ödül törenlerine geldiğimizde “Şanghay beşlisi” olarak yaptığımız uzun sohbetler.

Hatırlıyorum da o sohbetlerimizde bile gazeteyi konuşurduk hep. Yine bir tören buluşmasının sabahı senin arabanı alıp Karakaya ile Babakale’ye Taner’e gitmemiz ve yolda sana arabanın farlarının nerden yandığını sormamız.

Ankara’ya geldiğinde rahmetli Vural Abi ile Spor Yazarlar Derneği’ndeki konusu yine gazete olan sohbetlerimiz. Özel sohbetlerimiz için günübirlik istanbul’a gelişlerim, Fiko, sen, ben bitmeyen sohbetlerimiz.

Semra’nın sana yaptığı sürpriz doğum günü partisine gelememem.

Hatırlıyor musun, sen de Karakaya’nınkine gelememiştin.

O kadar çok şey var ki hatırlanacak, konuşulacak. Hadi artık çık gel. “Nerde kalmıştık” diyelim.

Özlem ve sevgiyle kucaklaşmak için gözümüz yollarda. Konuşacak çok şey var ama yazabildiklerim şimdilik bu kadar.

Sevgiyle kal...

Arkadaşlara selam...