Ucuz şeyler yazmak istemiyorum!.. Ama ucuzun ucuzu bir kargaşanın içinde yaşıyoruz! İç politika, dış politika, halkın durumu, umutsuzluğu, dağları ben yarattım havasındaki birileri TV’lerde bağırıyor: “Yetimin hakkını kimseye yedirmeyiz!..” Yanındakiler bu söze gülüyorlar mı? “Hak verilmez alınır” sözü bile anlam değiştirdi! Mademki biz işbaşındayız, mademki halk yanımızda, her şey bizim, yaşam boyu bizim, sonra da çocuklarımızın, torunlarımızın!..

Ucuz şeyler yazmak istemiyorum, diye başladım ama.. ucuzun ucuzu bir konuya daldık yine! Okurları yepyeni güzellikler, iyilikler, dostluklar evrenine çağıran bir şiir tadı duyurmak isterken!..

***

Ben kimi zaman cümlelerin sonunu getirmem. Okura bırakırım tamamlamasını... Hem, ben bildiğime göre başkaları da bilir diye!.. “Cumhuriyet” okurları, yazarları kadar anlayış, sezgi sahibidir. “Ben Cumhuriyet Üniversitesi’ni bitirdim, sizleri on yıldır, yirmi, otuz yıldır okuyorum” diyen okura bizler daha ne katabiliriz?

Ama susmak da olmuyor. Yıllar önce yazdığımızı, bir daha sunmak sayfalarda... O günün adamları gitmiş, yok olmuş ya da işini bitirmiş, bir kenara çekilmiş... Yaptıkları, ettikleri tarihe geçmiş, unutulmuş, unutturulmuş... Tayyip’ler, Gül’ler, daha ötekiler de zamanın tozlu yapraklarında kalacak. Onlar da bir gün yaşlanacaklar, o günlerin politikacılarını, kendi yaptıklarını unutarak eleştirecekler!..

***

Şiirler okumak, öykülerde duyarlıklar yaşamak, bir güzel romanın serüveninde kendini bulmak; bir resim sergisinde, bir konserde, bir seste yaşamanın anlamını duymak... Bu geçici dünyaya boşuna gelmediğimizi kendimize kanıtlamak!..

Ben tam bir düşten, bir gerçekten yola çıkıp yeni bir duyarlık aramak, bulmak, sonra da onu sizlere tattırmak isterken, niye birden bir çöküş yaşıyorum?

***

Bir çirkin masalda mıyız? Her dönemde yüzlerin, kafaların değiştiği bir garip maskeli baloya mı döndü günümüz Türkiye’si? Bundan sonra şiire, güzelliğe, dostluğa, aşka yer yok mu, olmayacak mı?..