Gençlerbirliği maçının ikinci yarısında başlayan, Başakşehir maçında devam eden oyun bütünlüğünü Alanya maçının ilk yarısında da sürdürdü Bordo Mavililer. Ki son yıllardaki en büyük zaaf buydu. Oyuncular birbirinden kopuk oynayınca kolay çözülüyordu. Artık topu kazandıklarında paslaşacak, kaybettiklerinde ise kazanacak yakınlıktalar. Bu da oyunun kontrolünü elinde tutma fırsatı sağladı... Kalabalık Alanya savunmasına karşı çabuk pas yapması Trabzonspor'un bir başka artısıydı.
Burak'a ayrı bir parantez açmak lazım. Tendiniti olmasına rağmen büyük bir özveri gösteriyor. Dinlenmesi gerekirken oynuyor. Adeta tek başına bir takım. Trabzonspor'u sırtlıyor. Atıyor, attırıyor...
Buraya kadar bir sorun yok. Her şey 45. dakikada ki konsantrasyon eksikliğinden başladı. 3-0'ın verdiği rehavet Trabzonspor'a pahalıya mal oldu...
Bütün takım uyudu. Wagner Love orta alandan yürüyerek geldi. Esteban'ın kapattığı köşeden(5'likten) golü attı. Tecrübesiz Uğurcan öne çıktı, çok basit gol yedi. Durica bire birde gereksizce rakibini düşürdü. Pareire kaptırdığı topta penaltı yapmak zorunda kaldı...
Hani bir takım savunma yapar. Gol yer, "tamam" dersiniz...
Ancak yenilen goller bireysel hataysa acı verir.
Alanya karşısında yenilen 4 golde bireysel hata.
Tıpkı Konya, Fenerbahçe, Göztepe ve Başakşehir maçlarında yenilen goller gibi.
Takımla ilgili. Ancak takım oyunuyla ilgili değil...
Üzücü ve düşündürücü olan da bu...;