Obradoviç’i farklı kılan şey şu... Diye yazıya girmeyi isterdim. İşlerim zora girdiği anda şöyle yaptı diye yazayım kodlarını çözeyim, herkes görsün. Olmuyor. Bilgisizlikten değil, bilinmezlikten. Çünkü onun rutini yok. Her seferinde, ama her seferinde yeni bir şey, yeni bir oyun, yeni bir direnç noktası buluyor. Ne şapkaymış be kardeşim! İçinde tavşan çiftliği var.
Sadece benim gibi ‘sonradan izleme’ basketseverler için değil, en iyi eksperler için bile durum aynı sanırım. Düşünün, rakip ligin en çok sayı atan takımlarından biri iken ilk devre 26 sayıyı zar zor buluyor. Bunların sadece 8’i saha içi basketi. 3. ile 4. periyot dönümünde “acaba” dediğimiz anlarda bile fark 10 sayı civarında kalabiliyor. Rakip direnci artırıyor, sert de. Ama yetmiyor, yetmiyor. Rakip taş gibiyse, Fenerbahçe granit.
Evet, dün çok zorlanmadan, enerji biriktirerek kazandı Sarı-Lacivertliler. Ama kazanmaktan da önemlisi özellikle maçın başında öyle bir karakter ortaya koydular ki, en endişeli modernlere bile güven verdi ve şunu hatırlattı: Rakip Baskonia bile olsa tarih tekerrür edebilir.