‘Takım olmak’ iyi de.. Ne bileyim işte. Yıldız arıyor gözlerim. Sonra.. Tony Parker’ın Fransa’ya ettiklerini görüyorum. Tanjevic’e hak veriyorum. “Olmaz olsun böyle yıldız!” diyorum. Bizim maçta 32 sayı atmasına karşın koçu bile yakınıyor bu durumdan: “Parker pastanın üzerindeki kiraz değil pastanın ta kendisi oldu” diyor. Doğrudur! Biz de görmüştük bu filmi: Memo’lu, İbo’lu, Mirsad’lı ulusal takımımız da aynen böyleydi. Kiraz yoktu ama pasta çoktu! Şimdi ise... Neyse! Bekleyip göreceğiz...

Futbol için de aynen böyle düşünüyoruz: “Biz bu işten bir şey anlamadık. Bekleyip göreceğiz” Belçika karşısında koştuk, koştuk, koştuk.. İyi de.. Keçiboynuzu gibiydi oyunumuz. Bu konuda otorite değiliz ama iyiyle kötüyü ayırt edebilecek kadar spordan anlarız: Beğenmedik biz oynanan futbolu! Ayrıca.. Ne sanıyoruz biz futbolumuzu? Neresindeyiz biz dünyanın? Bence, ‘ballı’ Avrupa dördüncülüğümüz bizi gerçekten büyük takım yapmaz. Eğer gerçekten iyi takımsan kendi sahanda Belçika ile berabere kalmayacaksın kardeşim! Ne maç sonrasındaki küfürleşme ne de Terim’in basın toplantısındaki stand up komedisi bu gerçeği gözlerden saklayamaz: Bu futbolla Dünya Kupası’na gidemeyiz beyler!

Dedik ya: Kafamız karıştı! İyi ile kötüyü ayırt edemiyoruz. İbrahim Kutluay’a Fransa maçı öncesi bir plaket veriliyor ama bu iyi bir şey mi yoksa kötü bir şey mi anlayamıyoruz. Gündemin bu kadar dolu olduğu bir günde, aceleye getirilmiş bu ödül, bize göre, İbo’ya verilen “Ulusal takıma bir daha dönemeyeceksin” mesajından başka bir şey değildi. Ayıptır Turgay! Çirkin bir oyun oynadın İbo’ya. 2010’da İstanbul’da yapılacak şampiyonada forma giymeyi düşlüyor bu çocuk. Oynar veya oynayamaz. Takıma alınır veya alınmaz. Bunlar o gün geldiğinde düşünülecek şeyler. Bugünden yolunu kesmek yakıştı mı sana? Üstelik bu oyuna sayın Bakanımız Başesgioğlu’nu da ortak ettin. Ona verdirdin ‘tasdikname’yi... Ayıp!

e-posta: [email protected]