İngiltere’den yeni döndüm ve orada tam da Dünya Kupası öncesinde İngilizlerin yaklaşımlarına tanık oldum. Bir kere gazeteler spor sayfalarını artırmışlar. Daha çok da Dünya Kupası’na gidecek olan takımlarına yer vermişler. Bu arada milli futbolcularla söyleşiler gırla. Ama laflar aynı “Çok iyi bir takım olduk, çok iyi bir hocamız var, bu kez şeytanın ayağını kıracağız”. Bir çeşit “Önümüzdeki maçlara bakacağız” durumu yani.
Ancak konuştuğum İngilizler neredeyse tam tersini söylüyorlar. Özetle yine umutsuzlar. Takımı zayıf buluyorlar. Bunda da pek haksız sayılmazlar. İngiltere liglerinden Dünya Kupası’na katılan futbolcu sayısı iki yüzün üzerinde. Rusya’da oynayacak futbolcuların altıda birine yakın. Belçika Milli Takımı neredeyse tümüyle Premier Lig oyuncularından kurulu. İngiltere Milli Takımı ise Tottenham’lılar kaliteyi yükseltse de, Championship, yani 2. küme düzeyinin üstüne pek çıkamıyor. Bunlara bir de ‘sponsorların dayattığı futbolcular’ dedikodularını ekleyin.

Para kupası
Sponsorlar demişken zaten bu işin organizatörü FIFA bile işe sponsorların, reklam firmalarının gözüyle bakıyor artık. Onlar için uluslararası turnuvalar birer kazanç kapısına dönüşmüş durumda. Sadece ekonomik çıkarlar değil siyasi durumlar da etkiliyor futbolu. Baksanıza İngiliz hakemler Britanya ile Rusya arasındaki siyasi gerilim yüzünden kupada yoklar.
Para ve oy için daha fazla takım Dünya Kupası’nda yer alıyor. Bir sürü yavan maç oynanıyor ve tabii geleneksel olarak ev sahibi kollanıyor.
Liglerde milliyet ve ülke ayrımlarının ortadan kalktığı küresel futbol dünyasında, Dünya Kupası gibi milliyet ve ülke ayrımlı turnuvalarda ırkçılığa varan bol bol kör milliyetçi ajitasyona ve şiddet olaylarına da tanık olmaktayız.

Angarya kupası
Yine geçmişten farklı olarak giderek küreselleşen dünyada aynı futbolcuları sezon boyu TV ekranlarından izliyoruz her akşam. Futbolcuların çoğu için ağır lig maçlarının sonrasında ve yeni sezonun hemen öncesinde bu maçlar bir tür angarya. Sakatlık olacak diye lig takımı hocalarının da ödü patlıyor.
Yine de yıl boyu aynı takımda izlediğimiz futbolcuları karşı takımlarda oynarken görmek eğlenceli olacak. “Birlikte oynarlarsa ne yaparlar” diye merak ettiklerimizi aynı takımda görmek de. Tabii bir de yeni yıldız keşfetmekten geri durmayacağız.
Ne olursa olsun dün ilk düdüğü çalan bu futbol zirvesine, futbolsever saflığıyla kendimizi kaptıracağız.

Bir teselli
Ve biz; Türkiye olarak bu şölende yokuz. Bu yüzden üzgünüz ama tam da kritik seçimler öncesinde kabartılacak olan milliyetçi, ayrımcı, ırkçı dalgadan da kurtulmuş olduk böylece. Oyumuzu atarken de özgürlük, barış, hakça düzen gibi daha temelli kriterleri gözetiriz belki.
Bu da işin iyi tarafından bakmak, bir teselli bulmak oluyor benim için.