Ben gezegenimizin hakimi insanın "korona belasıyla" uğraştığı süreçte futboldan bahsedecektim ki, acılarımıza İzmir'deki doğa felaketi baskın çıktı! Ana kucağı misali iki kaleye gol yapmak için oluşan takımlar ve görevlilerin dışında yeni, boş bir futbolsuz yaşam başladı. Artık profesyonel getirinin tavan yaptığı dönemler aranacak. Hem sahada hem de dışında kitleler artık futbol ile değil, geçim, sağlık ve yaşama mücadelesi veriyorlar dünyada. Bizde ise özel gündem ekonomi ve deprem ilavesi ile artan Covid-19 felaketi aklımıza başımızdan aldı. Hazırlıksız yakalandık bu duruma. Bu aslında yaşamanın önemini ve zorluğunu hatırlatıyor. Yine de biraz ilgi çekmek için çırpınan kulüpler, yönetimler, teknik adamlar, futbolcular var. Ama asıl olan gündem oluşturmak isteyen medya ve içi algı yarışçıları. Her şey söylenir, konuşulur oldu! Çare aramak, üretmek yerine mucizelere sığındık. Hiçbir şey "Ayda bebek" kadar bizi bütünleştirmedi ve sarsmadı! Bu ortamda insan olarak yaşama ve şükür etme hakkımızı öne aldık.Siz hiç takımınızın, nasıl kazandığını ve puan cetvelini bu kadar uzaktan takip ettiniz mi? Yorumları ile yırtınan, kimin ne söylediğini önemsenmeyen bir süreçteyiz artık. Kısaca bildiği gibi oynayan G.Saraylı ve Beşiktaşlı futbolcular ile dört şutu direkten dönse de, rakibi 10 kişi kalsa da sonuçta penaltıya muhtaç kalan F.Bahçe'yi "Ne kadar beğendiniz" diye sorsam ne cevap verirdiniz? Bu arada çaktırmadan teknik adam değiştiren ve özel destekli pazarlık yapanları, iş kovalayanları da unutmuyoruz. Bu durum iyi çalışamayan, yetersiz kondüsyonları ile bol bol sakatlanan ve 90 dakikada şişkin kadrolarının futbolcularını kullanarak mutlu etmekte zorluk çeken yabancıların ağırlıkta olduğu 11'leri yönetmeye çalışan teknik kadronun donuk tavırları önemsenmiyor. Peki hakemlerin haline ne desek? Sıkıştığı zaman hemen ortak ettikleri VAR'a başvurmaları ne kadar ürkek olduklarını göstermiyor mu? Aylarca para yüzü görmeyenlerin, amatörlerini oynatamayan kulüplerin bütün acıların ötesinde sözde sosyal faaliyetlere adanmışlıkları, acaba ne kadar dikkatimizi çekiyor veya boşluklarımızı dolduruyor.

Tek gerçekte buluştuk

Dünya hali budur işte. Gezegenimizdeki futbol, ona bağlı üniteler, insanlar ve sosyal psikoloji ile sosyal hayat sadece tek bir gerçekte buluştu yüz yılımızda! Zoru başarmak! Yani yaşamak. Rüya görmüyoruz ama gerçekleri de kuralsız kendimize göre çare üretip yine de yatmaya ve yaşamaya çalışıyoruz. Geçmişte "üç büyükler" denilen kulüplerin yenilmesi, puan kaybetmesi kahır olurdu taraftarlarına. Şimdiki yaşamımızda bu gerçek doğal hale geldi ve boş tribünler ile sadece futbol değil, tüm dünyada spor kişinin kendi yaşamsal gerçeğine doğru yola çıktı!

Spor sağlıktır ve yapılmalıdır, profesyonel yaşam gezegenimizin rahatsızlığı nedeniyle şimdilik yetersizdir. Çare kendimizi virüsten koruyup yaşayarak, gelecek belki de daha da zor günlerde hasret kalacağımız maçları izleme şansını yakalamaktır.