Anlaşılır gibi değil. Sanki perşembe akşamı 120 dakika oynamış takım Fenerbahçe’ydi. Bu kadar mı bitik bir görünüm sergilenir. 9. dakikada golü bulmuş bir takımsın. Ya sonrası. Caner’e uzun çapraz toplar Meireles’ten. Gökhan’a uzun çapraz toplar Emre’den. Orta kulvarda sıfır yaratıcılık. Topal bir sağa bir sola çalışır. Kuyt hücumu yönlendiren ve mükemmel gol pasını veren adam. Karabük savunmasını yanıltıp Sow’a gizli asisti yapan da o. Hakem biraz cesur olsa Erkan’ı da ilk yarıda attırmıştı Kuyt. Gökhan ve Caner gecenin en kötü ikilisiydi. Karabük golünde Caner rakibine rahat orta yaptırırken Gökhan sadece ileri geri koştu hepsi o kadar. Ne pasları doğruydu ne ortaları isabetliydi. Hele 30. dakikada Erdem’e gereksiz tekmesi hakemlerin cesaret sınırını zorlayan cinstendi. Sarı bile veremediler.
Kısaca Diego girene kadar takımda kapalı ve dinamik savunmaları aşacak anlayış yoktu. Açıkçası Diego girerken Emenike’nin hem de golü atmış adamın çıkması garipti. Karabük açılacak arka boş kalacak ama iş bitirecek Emenike dışarda. Sahaya dizilişte Meireles orta saha kalabalıklığından sağ açık gibi oynamaya başladı. Alper gibi adam da ısınırken buhar oldu. İsmail Hoca kendi kalesine gol attı diye mi bilemedim bir de Kadlec’i çıkarıp Topal’ı stopere çekerek tam ‘ezber bozan’ oldu dün gece. Bu kadro zenginliğinde taşları bu kadar fazla yerinden oynatmak niye anlayamadım. Ayrıca, Emenike’nin de kızıp soyunma odasına gitmesi ayrı bir durum. Hatta Kaptan Emre’nin maç içinde en az 4-5 kez İsmail Hoca’ya dönüp ne yapıyoruz demesi çok daha başka bir durum. Lig uzun maraton ama dün gecenin dersleri sezona yayılırsa işler ‘arap saçı’na döner.