Acaba, dün gece son düdükten sonra kaç milyon kişi “OOH BEE OOHH” ve kaç milyon kişi “AAAH BEE AAAHH” diye haykırmıştır. Üzülmek ve sevinmek ama kahrolmamak veya çıldırmamak. Yani her ikisini de abartmamak... İşte sporun güzellikleri burada yatıyor. Şunu şimdiden kesin söylemeliyim bu iki takımımız da önümüzdeki sezon kaldığı yerden devam ederse işte o zaman bu ülkede bakış açıları değişiyor derim. Öncelikle sezonun son düdüğüne kadar müthiş bir yarış içinde olan Trabzonspor ve Fenerbahçe’yi birlikte kutlamak gerekir. Şenol hoca ile gerçek bir değişim yaşayan Karadeniz ekibi ‘fotofiniş’ ile yarışı kaybetmiş oldu. Aykut hoca ile rezil bir ilk yarı geçiren Sarı - Lacivertliler aynı Aykut hoca ile mükemmel bir ikinci yarı performansı sergileyerek ipi göğüsledi.

Başkan Aziz Yıldırım bu oluşumun kesin başmimarı. Transferler konusunda net sonuç elde etmesi, Alex başta olmak üzere Andre Santos ve Aykut Kocaman krizlerini ustaca çözmesi bu günleri getirdi. Şimdi isim isim yazmanın zamanı değil ama koca sezonda öne çıkan tek kişiyi belirtmek lazım. Alex, son 3-4 sezonun en etkili futbolunu bu sene kafası rahatladığı için oynadı.

Aslında Alex, tam 2 sezondur (daha çok bu sezon başı) gitsin diye uğraşan, iç ve dış mihraklara da önemli dersler vermiş oldu. Onun bu durumu takım arkadaşları üzerinde de pozitif etkiler yarattı. Bu arada taraftarı da ‘12. Adam’ olarak unutmamak gerekir. Son Sivas maçında Kadıköy ortamı yaratmaları takımın stresini hafifletmiştir mutlaka.

Sonuçta son 10 yılda Türkiye Kupası dahil 7 kez final maçlarında kaybeden Fenerbahçe çok değerli bir Şampiyonluk kazanırken nefes nefese yarışıp 2. olan Trabzonspor’u candan kutlarım. Umarım iki takımımız da Şampiyonlar Ligi’nde iyi işler yaparlar.

\n\n