Ben ticari eğlence müzikleri yapan birisi değilim. Müzik aynı zamanda anmaktır da...
Düşünmektir.
Kimi gün gelir “şehitler” için “Kara Toprak” da çalınır...
“Memleketim” şarkımı da adayabilirim gencecik insanların ölümüne.
Bazı gün olur, insanların savaşmaması için “İnsan İnsan” şarkımı da mesaj olarak yollayabiliriz bir konserde.
Aradığımız şey “barış” ise, zaten bunu haykırmanın en güzel, en evrensel yolu müzik dilidir.

***

Dost olmak, huzurlu bir ülkede yaşamak ne büyük hasret oldu...

***

“Nâzım Oratoryosu” aslında bir nevi ağıttır.
“Şehitler” bölümünü hatırlayın. “Üç Selvi” bölümünü hatırlayın.
Genco Erkal’ın melodrama çevirdiği “Çocuklar ölebilir yarın” haykırışını hatırlayın.
Şimdi “Konserlerini ertele” diyenleri yadırgıyorum.
Tüm müzisyenlere bu deniliyor bugünlerde. Onlar da erteliyorlar, iptal ediyorlar konserlerini.
Yani bunu diyenlere bir çift sözüm olacak:
Onlar da her ne yapıyorsa onu ertelesin o zaman arkadaş.
İşe gitmesin.
Tatile gitmesin.
Hem işe hem tatile gitmesin!
Herkes her şeyi iptal etsin o zaman.

***

Bu ne saçma anlayıştır, durduk yerde sanatçılara “sanatını yapma, şehitler var” deniliyor? Bu ne bilinçsizliktir?

***

Elbette ki, bu ülkenin çok zor günleridir. Hatta daha da zor günler gelebilir.
Bu zorluklara sebebiyet veren kimdir, kimlerdir, hepimiz biliyoruz.
Müzik ile haykırmaya devam derim ben. İptal etmiyorum konserlerimi.