Biri ligin zirvesinde, şampiyonluğun en büyük adaylarından. Diğeri ligin sonuncusu, küme düşmenin en büyük adaylarından.

Oynanan futbola bakıyorsunuz arada fark yok. Hatta zaman zaman Ankaragücü çok daha etkili. Trabzonspor maçın başında golü attı. Sonrasında kontrollü oyunu yeğledi. 

Başkent ekibinin üzerine geldiği anlarda savunmasında doğan boşluklardan yararlanacak gücü yoktu.

Nwakaeme'nin Trabzonspor için çok önemli bir oyuncu olduğu net bir şekilde ortaya çıktı.

Hüseyin Çimşir in Guilherme'ye 67 dakika sabretmesi de akıl alır gibi değil. 

Tabi onu dışarı alsa oyuna kimi sokacak. O da ayrı bir konu. Kulübede oyuna müdahale edecek oyuncu yok.

Trabzonspor zaten oyun bütünlüğü olan bir takım değil. Özellikle Sosa, Nwakaeme, Uğurcan ve Şörloth'un olağanüstü performansıyla bugünlere geldi.

Ancak ne zaman Sosa ve Nwakaeme sakatlandı. Şörloth formsuzluk yaşadı, Bordo Mavililer zorlandı. Nitekim liderliği de Başakşehir'e kaptırdı.

Devre arasında transfer edilen oyuncular kadro kalitesini artıramadı. Guilherme, Ndiaye ve Da Costa vasatı aşamadı. Bilal çok az süre aldı. Katkı hiç yapamadı. Edgar Lé ise hiç forma giymedi. Böyle olunca da takım performansında düşüş kaçınılmaz oldu.

Ankaragücü maçın başında golü yedi. Hiç demoralize olmadı. İstekli ve arzulu futbolunu 90 dakika boyunca sürdürdü. İyi mücadele etti. Beraberliği yakalamak için tüm hatlarıyla hücum etti. Trabzonspor'un en kötülerinden biri olan Pereira'nın yarattığı penaltı ile de beraberliği yakaladı. 

Rodrigues'in kırmızı kart görmesi hızını kesti. Son bölümde skoru korumaya çalıştı. Bunda da başarılı oldu. Hak ettiği bir puanı aldı.

Alanya maçı Trabzonspor'un tüm havasını kaçırmış. Bir tane elle tutulur oyuncu yok...

Böyle durumlarda iyi futbol oynayamazsın. Ancak iyi mücadele ederek eksiklerinizi kapatırsınız. O da yoksa geriye yapacak bir şey kalmaz...

Başakşehir'in şampiyonluğu hayırlı olsun...