1994 yılı yerel seçimlerinde, Recep Tayyip Erdoğan İstanbul BB’si, Dr. Gürbüz Çapan da yeniden Esenyurt BB’si seçilmişti.

Esenyurt kentleşme projesiyle Türkiye’ye ilk ve tek kez Habitat ile Dünya Kentleşme Ödülü’nü kazandıran Gürbüz Çapan, yerel seçimlerden hemen sonra Londra Belediye Başkanı’nın davetlisi olarak İngiliz başkentine gitti. 

Ev sahibi başkan, kendisini gezdirmekle Londra Belediyesi İmar Müdürü’nü görevlendirmiş, yanına da Türkiye’den siyasal sığınmacı bir kadın çevirmen katmıştı. Gayet nazik imar müdürünün anlattıklarını, genç kadın mülteci “İşte burası Westminster, burası Buckhingam Sarayı, bu da MI6 binası falan…” diye çeviriyordu ama suratından düşen bin parçaydı. 

Adı Revna’ydı. TKP’liydi. 12 Eylül cuntasından kaçmıştı. Gürbüz Çapan’a çeviri işinden nefret ettiği belliydi. Sorularını yanıtlıyor ama yüzüne bakmıyor, zorla orada olduğunu ve kendisinden hiç hoşlanmadığını belli ediyordu.  

Gürbüz Başkan, gezinin sonuna doğru “Yahu sen ne biçim insansın? Diyarbakır hapishanesine gardiyan olmalıymışsın! Ne bu afır tafır, derdin ne?” diye patladı. 

Gardiyan çevirmen, “İBB yetmedi, Londra’yı da mı götüreceksin?” diye hırlamasın mı?

TKP’li Revna, Londra Belediye İmar Müdürü’nün rehberliğine bakarak Gürbüz Çapan’ı Recep Tayyip Erdoğan sanmıştı. İBB yerine, Esenyurt BB’sini protesto ediyordu. 

Diyarbakır hapishanesinde işkence gören Revna, şahısta yanılmış ama sonuçta yanılmamıştı.

Oysa Erdoğan’ı 1994’ten günümüze adım adım Türkiye’nin en yüksek makamına taşıyanlar, onun sandıkları kişi olmadığını çeyrek yüzyıl sonra ancak anlamaya başladılar.