Ben o kızı sevdim nedensiz...

Ben o kızı sevdim nedensiz…
Sonuna kadar okumazsanız bir şey anlamazsanız!!

(Bugün Beşiktaş’ın yenilgisini anlatmayacağım. Ne alemci topçularının öyküsünü. Ne de aptalca kaybedilen maçları, puanları, haksızlıkları. Bugün size başka bi’şi anlatacağım. Beşiktaşlı olarak gurur duyacaksınız, duymalısınız, çünkü siz osunuz”)

Malum mahallenin derin öyküsüdür bu…
Her yıl bizim mahalleye 3 güzel kız taşınırdı!
 
Ve ben o kızları çok severdim çıkarsız!
 
Biz 18 kişiydik…

18 delikanlı…
18 bıçkın yiğit…
18 güzel adam…
Aynı mahallenin sevdalı gençleri yani…
 Pek yaman adamlardık doğrusu…

Ve bir kız geçerdi önümüzden…
Her gün, her hafta, her ay, her yıl..
Kimimiz kaldırımda
Kimimiz pencerede
Kimimiz arabada yakalanırdı!
Hayaller kurardık hep…
Öyle alımlı,
Öyle narin,
Öyle güzeldi ki..
18 delikanlı
18 güzel adam hani..
Aynı kıza aşıktık,
en saf, en çırılçıplak duygularla!


Mahallenin en güzel kızıydı O…
18 erkek, 1 en güzel kız…
Tarihsel bir aşk öyküdür bu!
Oysa Tanrı; erkeklere fiziksel güç,
özgür kadınlara ise “Seçme” hakkı vermişti!
Her yılın sonunda,
o kız, içimizden 1’ni seçerdi…
Seçme hakkı onundu!
Evlenip giderdi sonra…
Görmezdik bir daha onu…
Sanırım mutlu olurdu…
Sonra,
ertesi yıl yani…
Bir başka kız taşınırdı mahalleye…
İsimleri nedense aynı olurdu!
Aynı isimde başka bir güzel kız!
Güzel mi güzel..
Her yıl bizim mahalleye taşınan bu güzel kızın adı “Şampiyonluktu”..

Hemen şuracıktaki arka sokağa taşınan 2. güzeli hiç sormayın..
Adı “Şampiyonlar Ligi” idi..
Biraz hoppa ama çok cilveliydi!
“Perişan” ederdi bizi…
Öyle oynak, öyle uzun bacakları vardı ki!
Öte mahallenin delikanlısı Galatasaray ile bu yıl; bu kız için çekişiyorduk!
Ne yapalım!
En güzel kızı bu sene, Fenerbahçe kaptı!
Kız da güzeldi ama…

Kimi yıl,
3. kız taşınırdı..
Üçüncü güzelin adı “Kupa” olurdu..
Türkiye Kupası..
Hepimiz, ona da aşık olurduk..
Dedim ya bıçkın delikanlılardık!

Neyse…
Hatırlarım, bir seferinde, sarışın kıvırcık saçlı bir kız geldi!
Ana caddenin köşedeki apartmanına..
‘4. güzel olsa bu gerek’ demiştik!
Bir defa gördük onu..
Evlendi gitti o kız da..
Adı “Avrupa Şampiyonluğu” idi hatırladığım kadarıyla!

Güleceksiniz ama..
Adı “UEFA Kupası” olan kız da vardı!
Bizim mahallede..
Yalan değil,
kimi zaman biz de o kızla “Oynaştık”!
Pek cilveli değildi ama güzel kokardı…
‘E delikanlıya damsız gezmek yakışmazdı!’…

Geleyim sadede..
Benim adım Kartal’dı..
Alem beni Beşiktaş olarak iyi bilirdi…
Ağır ağabey,
ağır delikanlıydık!
Masaya yumruğumu vurdum mu yer gök inlerdi!
Kimileri bana “ÇARŞI” derdi…
Aynı mahallenin ‘Şövalye ruhlu vicdanlı gençleri’ yani..
Ama her şey erkekçe olsun isterdik..
Üçten beşten geri kalan değildik hani..
“Her kahvede masası,
Her karakolda ismi,
Her güzelde resmi..” olan!
Mahallenin başkaldıran,
gözü kara Siyah-Beyaz delikanlısı yani!
Asi nehri gibi asi çocuğu ha…
Hani kıvrık kirpikli o çocuk işte!
“Vicdan, adalet, onur, erdem, şeref, gurur ve fazilet” diye haykıran çocuk…
Entelektüel alemin en dolusu…
Delikanlının önde gideni…
Varsın bu yıl en güzel kızı Fenerbahçe kapsın..!!
Kız onları seçti ne yapalım!!
Ne de olsa mahalleye gelin geldi..
E artık, gelinimiz sayılır tabii..
Hem dostlarımızın mutluluğu bizim mutluluğumuzdur!
Ha,
bu arada
sen de yaz defterine bir daha Kartal!
Seneye, yine 4 güzel kız taşınacak bu mahalleye…
Manitanın dibi!
Hepsinin adı aynı,
albenileri ayrı ayrı olacak ama! 
Kimine göre esmer,
kimine göre sarışın,
kimine göre kumral..
Ve sen!
Hey sen!
Hey Beşiktaşlı…
Şövalye ruhlu çocuk,
yine çok seveceksin o kızları!!
İnan seveceksin,
nedensiz ve çıkarsız...

Hiç yaşlanmayan delikanlıların öyküsüydü bu!
Yaşlanmayan kızlar için savaşan…

Heyy!
Hiç yaşlanmayan bu ağabeyiniz
o kızı sevmişti nedensiz..!!

Hazırlık,
seneye artık!
Neyse Mavi Gezegenin en güzel insanları…
OC bu gece de kaçar anam babam..
Ben CAN; Orhan Can..
NOT: Ve internetten öğrendim.
Bu dünyada 3 çeşit insan vardır:

1- Olmazsa olmazlar..
2- Olmasa da olurla…
3- Olmaz olasıcalar..
Hııı...