Borusan Dörtlüsü'nden üç dünya ilk çalınışı

Yer Kadıköy Belediyesi’nin İstanbul’a armağan ettiği Süreyya Operası’ydı ve salonun tümüyle dolu olması mutluluk vericiydi gerçekten. Ama, mutlu olmak için bir neden daha vardı; o da, Borusan Kültür Sanat’ın Borusan Dörtlüsü için üç çağdaş bestecimize yapıt ısmarlaması ve bu yapıtların gecikmeden çalınmasıydı. Birçok yapıtının çalındığını göremeden ölen bestecilerin yaşamış olduğu bir ülkede elbet bu da çok önemliydi.

Borusan İstanbul Filarmoni Orkestrası sanatçılarından Esen Kıvrak (1. keman), Olgu
Kızılay (2. keman), Efdal Altun (viyola) ve Çağ Erçağ’dan (viyolonsel) kurulu Borusan
Dörtlüsü’nün seslendirdiği ilk yapıt, Oğuzhan Balcı’nın “Borusan Quartet” adlı dörtlüsüydü.

Balcı yapıtında Tanışma, Sığınak ve Deli Dalga adını verdiği üç bölümde Borusan
Dörtlüsü’nü oluşturan sanatçıların tanışmalarını, birbirlerine alışmalarını ve birbirlerinden güç alarak başarıya yönelişlerini anlatmış müzik diliyle.

Dinlediğimiz ikinci yapıt Turgay Erdener’in Gerçek, Düş ve Oyun adlı üç bölümden
oluşan 1. Yaylı Çalgılar Dördülü’ydü. Konser kitapçığında yapıtın tümünde geleneksel Türk
müziğinin tını ve tartımlarının egemen olduğu belirtilmiş, ancak ben bu tını ve tartımların
ayrımına daha çok ikinci bölümde varabildim.

Üçüncü yapıt ise Turgut Pöğün’ün “Müzikler 3” adlı yaylı çalgılar dörtlüsüydü. Konser
kitapçığında sürekli bir akışı anlattığı belirtilen -geçen ay yitirdiğimiz Benyamin Sönmez
anısına yazılmış bir viyolonsel soloyu da içeren- yapıtta, besteci seslerle sessizliklerin
müziğini yaratmayı amaçlamış gibi geldi bana.

Konserden sonra sanatçıları kutlamak için girdiğim kuliste Borusan Kültür Sanat Genel
Müdürü Ahmet Erenli’nin yapıt ısmarlamayı sürdüreceklerini söylemesi de mutluluk vericiydi elbet. Peki, yıllar önce bestelenip hiç çalınmamış yapıtlarla da ilgilenmelerini istesem, çok şey mi istemiş olurum acaba?