Çocuğuna bu mektubu göster

Sevgili Veli,

Ben zaten zor mektup yazan biriyim ama sana yazarken işler biraz daha zorlaşıyor. İlk kez tutuklu bir öğrencime mektup yazıyorum. Hapse düşmüş arkadaşlarıma mektup yazmıştım ama bugüne kadar gördüğüm en anlamsız iddianamelerden biri sizinki olduğu için -son zamanlarda o kadar anlamsız iddianame var ki hangisi birinci bilemiyorum- hukuki açıdan söylenecek bir şeyin de olmadığı bir mektup yazıyorum. Belki bana biraz kızgınsındır da, hani senin anlattığın insan hakları, adil yargılanma, masumiyet karinesi diyor olabilirsin, bu da bir diğer zorluk. Bilmiyorum gerçekten, ya biz yanlışız ya da bütün bu olan ve bitenler. Bir de tabii beklediğin çocuğun var, bir baba olarak ne hissettiğini iyi kötü kestirerek yazıyorum.

İşin fenası dışarıdan verecek çok güzel haberler de yok. İlk öğrencilerinden olduğun insan hakları programı fiilen çöktü. Bu yolda beraber yürüdüğümüz hocalarımızın neredeyse hepsini okuldan attılar. Çok güzel işler yaptığımız İnsan Hakları Merkezi de artık yok. Kampüsün girişinde kocaman bir kapı var onun yerine. Sizin durumunuzla kıyaslanmaz ama Üniversitenin de bir özgürlük alanı olduğunu söylemek mümkün değil.

Ama ben sana güzel şeyler söylemeliyim. İçerisi, hele ki bu kadar anlamsız yere tutulunca, yeterince karanlık geliyordur zaten. Senden yaşça ileride olan bir dostun deneyimleri de diyebilirsin bunlara.

Mesela insanın öğrencisinin iyi ve doğru biri olmasının, bunun bedelini ödese bile doğrudan şaşmayan bir yoldaş olmasının ne kadar güzel bir şey olduğunu söyleyebilirim sana. Artık resmi olarak üniversitede olmayan hocalarla senin gibi doğrudan şaşmayan başka insanlarla buluşmak için kurmayı planladığımız insan hakları okulunun herkesi nasıl heyecanlandırdığını da söyleyebilirim. Doğumunda yanında olamasan da dünyanın en güzel duygularından birine, babalığa çok yakın olduğunu, bugünler geçip evladını kokladığında tüm o karanlığın birden aydınlanacağını söyleyebilirim bir de.

En zor zamanlar bile geçiyor Veli. Dönüp geriye baktığında doğru yaptım mı sorusunun cevabını verebilmek önemli olan. Sen doğmamış çocuğuna şimdiden koca bir sermaye biriktirdin bile. Gerçi bütün bu olanların mantıksızlığından sonra “baba biraz abartıyor musun sen” diye sorabilir. O zaman ona bu mektubu gösterirsin. Abartmıyorum, az bile söylüyorum dersin.

En kısa zamanda buluşmak umuduyla.

Hocan, dostun ve yoldaşın.