Evet,'Gülümsemek Direnmektir'

Ben, Silivri’ye hiç gidemedim; Mustafa’ların içeri alındığı günlerde ailece başka bir savaşım başlatmıştık; savaşımı veren bir kişiydi ve her gün bizden uzaklaşıyordu. Sonunda bizi bırakıp gitti; yaşıyorsak, umut hep var. Bunu Mustafa Balbay, Tuncay Özkan, Soner Yalçın ve düşünceleri için zindana atılan profesörler, gazeteciler, yazarlar, tüm aydınlar bir kez değil, birçok kez kanıtladılar. Prof. Mehmet Haberal, gazeteci Doğan Yurdakul gibi sevdikleriyle son bir kez kucaklaşamayanlar, içerde sağlık sorunlarıyla boğuşanlar, insan olmanın, insancıl duygu taşımanın değerini çarpıcı bir biçimde gösterdiler. Anlayana… Yaşıyorsak, umut hep var. Evet, ben Silivri’ye hiç gidemedim; ama Silivri’de tutsak olanlar bize geldiler. Umudu diri tutan dik duruşlarıyla, kitaplarıyla, selamlarıyla bize, evimize geldiler. Yaşıyorsak, umut hep var. “Gülümsemek Direnmektir” diyen Mustafa Balbay, yalnız kendi duruşunu değil, aynı yazgıyı paylaştığı bütün tutsaklar adına derin derin düşünmemizi, düşünmekle yetinmememizi gösteren kitaplarıyla uzun uzun anlattı. Anlayana kuşkusuz…

Her akşam televizyon televizyon gezen gazeteci kimlikli kadınlar, erkekler, “dedim-dedi”den öte geçmeyen, içeriksiz söz ve yazılarıyla, bağıra çağıra önüne geleni suçlarken zindandaki tutsaklar (tutsak sözcüğünü özellikle kullanıyorum; çünkü düşüncenin tutsak edildiği bir süreçten geçiyoruz), kalemlerinin tutsak edilmesine olanak tanımadılar. Kitaplar birbirini izledi; sıralasak, döneme ilişkin koskoca bir kaynakça oluştuğunu görürüz. Bu dönemi bilimsel gözle irdeleyen ya da irdeleyecek toplumbilimcilere birçok açıdan bilgi, belge sunan, kalın kalın, içleri dolu dolu, döneme ışık tutacak yapıtlar ortaya çıktı.

Bir, dışarıdaki fildişi kulesinde bir karış yazıyı ancak yazan ama salt yazısının değil, kendi boyunu bile aşan suçlamalarla yargıdan önce herkesi yargılayıp “mahkûm” edenlere bakıyorum; bir de bin bir güçlükle, hatta iki elini kullanma becerisi kazanarak ürün veren, özgürlüğü elinden alınan gazetecilere… (Kuşkusuz gazeteci gibi gazetecilik yapanlar, bu eleştirilerin dışında…) Kitap yazmak kolay mıdır? Yazan bilir… Gerçek okuyucu da bilir… Kitap fuarlarında hangi yayınevinden çıkmış olursa olsun, birçok yazar, tutsak arkadaşların kitaplarını imzaladı; imzaladık. Umudumuzu yansıtan iyi dileklerle… Burnumuzun direği sızlaya sızlaya… Okurun gözyaşının, titreyen elinin ve sesinin öfkeye değil, dirence dönüşmesine özen göstererek… Tutukluyken bir değil, dört kitap sundu bize Mustafa Balbay, birçok olumsuzlukla, özlemle baş etmeye çalışırken “Gülümsemek Direnmektir” diyebilmek kolay mı? “Silivri Toplama Kampı/ Zulümhane; Düşünüyorum O Halde Sanığım/ Zulümname; Demokrasi Tanrısı/ Zulümdar…” Bu üçlemeyi, tutukluyken yazdıklarını toplayan “Gülümsemek Direnmektir” izledi. Yazılarını hiç kaçırmadan okudum; ilk üç kitabını da çıktığı an… Bu arada Tuncay Özkan’ın kitaplarını saymalıyım; Soner Yalçın’ın ve öteki gazetecilerin kitaplarını da okumamış olanlar varsa, kendi düşüncesini özgür istenci ve kendi aklıyla oluşturması, beyin yıkayan TV izlencelerinden, gazetelerden kendini korunması için herkese öneririm.

Ben Silivri’ye hiç gidemedim; kardeş acısı yolumu kesti; kardeşim olsalardı ancak bu kadar sevip sayacağım arkadaşlarımı zindan çatısı altında göremedim. El sallayamadım; ses veremedim. Benim gibi düşünen ve yerinen, onları yapıtlarıyla, düşünceleriyle kucaklayan binlerce insan olduğunu biliyorum. Balbay, son kitabının önsözünü, “Kitapta buluştuk, özgürlükte de buluşmak dileğiyle” diye bitirmiş. Bu dileği paylaşan binlerce okuru var. Binlerce okur, onları bekliyor. Onların kitapları için ne sayfa sayfa duyurular yapılıyor, ne TV’lerde övgüler düzülüyor; tersine onları karalama kampanyası tamgaz sürüyor. Ancak yurttaş kimin kim olduğunu bilerek bu kitapları su içer gibi okuyor. Kitap yazmak kolay değil; tutsakken “Gülümsemek Direnmektir” diyebilmek de her babayiğidin harcı değil… Özgür olduğunu sanıp sırıtmak başka şey, gülümsemenin direnmek olduğu bilincini taşımak başka ve çok değerli… Düşündüğü için özgürlüğü alınanları özlemle, saygıyla selamlıyorum.