Fahrünnisa Kadıbeşe- gil yaşama veda etti

Fahrünnisa Kadıbeşegil 1926'da Bursa'da doğdu. Bursa Halkevinde Prof. Kenan Özbel ve Eşref Üren'den resim dersleri aldı. Gazi Eğitim Resim Bölümü'nü kazandı fakat Dil Tarih ve Coğrafya Fakültesi İngiliz Filolojisi ve Tiyatro bölümlerini bitirdi. Ziraat Yüksek Mühendisi Seyfettin Kadıbeşegil ile evlendi. Bu evlilikten Ahmet (1942) ve Salim (1954) isimli iki erkek çocuğu oldu. Eşini 1958 yılında kaybetti.
 
1970'den itibaren yılda en az üç kez Anadolu'nun çeşitli il ve ilçelerinde resim sergileri açarak halkı resim sergilerini ziyaret etmeye alıştırdı. 1972'de merkezi Vichy'de bulunan Birleşmiş Kadınlar Kültür ve Sanat Derneği'nin Türkiye şubesinin kurucuları arasında yer aldı. İki yılda bir yapılan biannellere ve özel sergiler yanında karma sergilere katıldı.
 
Yurtiçinde ve yurtdışında 250'ye yakın eseri koleksiyonlarda bulunmaktadır. Resmin yanı sıra 1974'den itibaren "OLUŞUM" isimli aylık edebiyat dergisini çıkarttı. Tanınmış yazar ve ozanlarla birlikte genç yeteneklere bu dergide yer verdi. Oluşum'un son beş sayısı yurt dışında bizim sanatçılarımızın tanıtımı amacıyla altı dilde (Türkçe ve diğer diller) yayımlandı ve yurtdışındaki bir çok Türkoloji bölümleri ile birlikte öğretim görevlilerine gönderildi.
 
Yaşamında tiyatro önemli bir yer tuttu. Bir çok tiyatro eserinin çevirisine imza attı. Boy Friend müzikali, Sadık Zevce, Adım Adım, Diyelim ki bir yemekte çevirisini yaptığı ve sahnelenen eserleri arasındadır.
 
Macar, Polonya, Çin ve İngiliz edebiyatlarından seçilmiş öykü, şiir, tanıtım yazıları "Kendi Kalemlerinden" adı altında bir kitapta toplantı. 1981'de "Mustafa Kemal'i anlamak"  ve 1974'de "Korkak (İmre Sarkadi'den çeviri)"  Oluşum yayınlarından çıkartığı eserler arasındadır.
 
Fahrünnisa Kadıbeşegil 11 Ekim 2009, Pazar günü İzmir'de Bostanlı'da Beşikçioğlu Camiinde kılınacak öğlen namazını takiben Doğançay Kabristanı'nda defnedilecektir.

Fahrünnisa Kadıbeşegil'den bir şiir:

Sonbahar
 
Bugün
Ağaçları seyrettim
Penceremden
 
Sarı, kızıl
Düşüyorlar
Döne döne
Yapraklar
 
Karardı artık gökyüzü
Sonu geldi baharın yazın...
 
Son;
Acı tatlı anlamda
Nede olsa bir hüzün var
Bu "Son" da.