Gezi Parkı'nın Ağacı Çaldağı'nın Ormanı

“Sohbetlerimizi dinleyenler, sanıyorum ki, unutmayacaklardır seni. Sonra, belki bir gün gelir, biz de, seni, dallarında öten kuşları, çiçeklerine konan kelebekleri kendimiz gibi beller; hepimiz için şenelttiğimiz bu dünya yurdunda, onların da bizim gibi yaşamaya hakkı olduğunu anlar, hiçbirinize kıyamaz oluruz.”

Hikmet Birand

Hikmet Birand’ın “Alıç Ağacı ile Sohbetler” kitabında bilgece döşenmiş satırlarında yer alıyor bilge kişinin söyledikleri. Ne denli uyarıcı, güzel, iç burkan sözler; ne kadar günümüzdeki doğa yıkımını yıllar önce durdurmaya çalışan altın sözcükler. Mayıs 2013’ün son günlerinde Taksim Gezi Parkı’nda kesilecek ağaçları korumak için eyleme geçen doğaya duyarlı bireylerin üzerine yürüyen emniyet güçlerinin takındıkları tavır ile başlamıştı direniş hareketleri. Bu hareket büyüdü, Türkiye’yi sardı, dünya boyutlarında sahiplenildi. Tabii ki temel sorun birkaç ağacın kesilmesi olayı değildi. Belirtilen alana -neden düşünüldüğünü, niçin 21. yüzyılın içine sokulmak istendiğini tarihçi kafama bir türlü yerleştiremediğim- “Topçu Kışlası” inşa edilme niyeti de kalkışma nedenlerden biriydi. Benim bu kısacık yazımda, bir Turgutlulu (Kasaba’lı) olarak dile getirmek istediğim dev sorun Çaldağı kıyımıdır; nikel çıkarma uğruna kesilen ve yüz binlere ulaşan güzelim ağaçların yok edilmesidir.
20 Kasım 2009 günü Turgutlu’da Atatürk Bulvarı’nda yürürken “Turgutlu çöl olmasın” afişinin dalgalandığını görmüştüm. Bu uyarı çiftçilerin tepkisini yansıtıyordu ve çok bilinçlice yapılmıştı. Gerek TURÇEP (Turgutlu Çevre Platformu) tarafından yürütülen bilgilendirme ve direniş eylemleriyle gerekse dile getirilen sorunların yaratabileceği tahribatı bilim diline döken uzmanların, öğretim üyelerinin karşı çıkışlarıyla durmadan yaptıkları açıklamalar eksilmeksizin sürdü; sürmekte.
Diliyorum ki, Taksim Gezi Parkı’ndan fışkıran, tüm yurda dağılan direniş ve uyarı gösterileri ve dünya çapındaki algılamalar ve tepkiler doğaya karşı girişilen tahribatı durdurur; “Gezi Parkı” ile yeşertilen tabiat saygı görür; çevre duyarlılığı damarlara enjekte edilir.
\t \t

Salih ÖZBARAN Emekli Tarih Profesörü