Morrissey'le kalp kalbe

Önceki akşam Cemil Topuzlu Açık Hava Sahnesi’nde büyük bir ekranda fotoğrafı görülen Oscar Wilde soruyordu: “Who is Morrissey?” Bu yazıda bunun yanıtını vereceğim.

İstanbul Caz Festivali’nin kapanış konserini veren Morrissey’i İstanbul’da bir kez daha dinlemek isteyenler mekâna akın etti, biletler tükendi, ayakta izleyiciler alındı.

Öncesinde bir süre ozan şarkıcı Kristeen Young’ı dinledik ama herkes Moz için sabırsızlanıyordu. Nico, Dusty Springfield, The New York Dolls gibi Morrissey’in sevdiği isimlerin performanslarından oluşan bir video kolaj izledikten sonra sonunda Moz karşımızdaydı.

Sahneye ilk geldiğinde ülkemizin bayrağı vardı elinde. Onu tutup sallarken söylediği sözler son derece önemliydi ama oradaki simgesel anlamı fark edemeyenler derhal bunu eleştirdi. Oysa o sırada birkaç kez üst üste “People Have the Power” dedi Morrissey; bayrağı ülke simgesi yapmış, bu ülke halkın, sizlerin diyordu.

The Smiths grubunun unutulmaz şarkısı “How Soon Is Now?”la yaptı açılışı. O anda sahne kenarına gelip ilk benim elimi sıkmasını, üzerimdeki “Meat Is Murder” albümünün kapağı olan tişörte bağlıyorum.

Konser boyunca sahne önünde biriken hayranların hiçbirinin elini geri çevirmedi, güvenlik elemanlarının engellemesine karşın sahneye çıkıp kendisine sarılmak isteyenleri tutup elinden çekti.

Hayranlarına çok değer veren, yüreğini tamamen açan bir müzisyen Morrissey. Nitekim konserin bir yerinde, “Sahip olduğum tek şey yüreğim. Onu hissettiğiniz için teşekkür ederim” dedi.

Kendisine eşlik eden grup elemanlarının bir kısmı “Assad Is Shit” yazan tişörtler giymişlerdi. Bunu da eleştirenler oldu ama onun sadece halkına zulmeden diktatör olarak değerlendirdiği Esad ile değil, tüm politikacılarla sorunu var. Şarkı arasında “Bütün politikacılar kötülüğün köküdür” dedi ve büyük alkış aldı.

Bir ara bir izleyici, üzerinde “Anti Royal” (Kraliyet karşıtı) yazan bir kâğıt uzattı. Moz’un İngiliz yoksulunu sömürdüğünü söylediği kraliyet ailesine olan öfkesi hiç dinmedi yıllardır; aldı o kâğıdı, başının üstüne koydu.

Konserin benim için en çarpıcı iki anından biri, 27 yıl önce The Smiths’in vokalistiyken yazdığı “Meat Is Murder”ı söylediği anlardı. Dünyada hayvan haklarını onun kadar militanca ve etkili savunan bir başka müzisyen yok.

Tıka basa dolu mekânda binlerce insana Peta’nın “Meet Your Meat” (Etinle Tanış) adlı videosunu izletti. O anda kanlı hayvan katliamı görüntülerini izleyenlerin yaşadığı şoku konser sonrasında kendilerinden dinledim. Şarkı sözlerine “KFC is murder”ı ekleyerek endüstriyel hayvan katliamına da vurgu yaptı.

En fazla etkilendiğim diğer şarkı, “I Know It’s Over”dı. Bugüne kadar çok konsere gittim, çok müzisyeni canlı dinledim ama Morrissey kadar içten şarkı söyleyeni görmedim. Kendisine gösterilen ilgiden öyle etkilenmişti ki, “Kalbime dokundunuz. Zorlanarak söyleyeceğim bu şarkıyı” dedi ve ağlattı beni.

“Everyday Is Like Sunday”, “You Have Killed Me”, “Shoplifters of the World”, “Black Cloud”, “Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me”, “Speedway”, “People Are the Same Everywhere”, “I’m Throwing My Arms Around Paris”, “Let Me Kiss You”, “Still Ill”, “Ouija Board, Quija Board” gibi hem The Smiths döneminden hem de solo kariyerinden şarkılarla 1 saat 40 dakika boyunca Açık Hava Tiyatrosu’nu ayağa kaldırdı.

Çığlıklar arasında bis için geri geldiğinde geceyi “I Will See You In Far Off Places” ile noktaladı.

Konserin bir yerinde bir gece önce soğuk otel odasında yalnız olduğundan söz etti. Aslında o yalnızlığa alışkın; “Ben kendimin en iyi dostuyum. Her gece yatağa kendimle gidiyorum, kendimle uyanıyorum. Ben ve kendim asla boşanmayacağız ve hep iyi geçineceğiz, şanslıyım” diyor ama ben daha şanslıyım. Oscar Wilde’a yanıt veriyorum: Morrissey benim en yakın dostum ve her gece yanımda o ozanın sesi var.

www.zulalkalkandelen.com