Mülteci çocukların yaşamları değişiyor: Umut dolular

“Tüm çocuklar okula gitmeli. Okula gidersem arkadaşlarıma da yardımcı olabilirim. Okula giden çocukla gitmeyen arasında büyük fark oluyor” diyor 12 yaşındaki Meymune. Gaziantep’te yaşayan ve üçüncü sınıfa giden Meymune, Brüksel Zaventem Uluslararası Havaalanı’nda “Eğitim Geleceğimiz” adlı fotoğraf sergisinde hikâyeleri sergilenen altı mülteci çocuktan biri. Türkiye’de yaşayan 7-17 yaş arasındaki mülteci çocukların günlük yaşamlarından bir kesit sunan sergide, Hassan, Siva, Esraa, Hamza, Ahmed ve Meymune’nin fotoğrafları, çocukların umutlarını ve geleceğe ilişkin özlemlerini yansıtıyor.

Ülkelerini terk etmek zorunda kalan mülteci çocuklar, evlerini, arkadaşlarını ve ailelerini geride bırakmanın yanı sıra eğitimlerini de yarıda kesmek zorunda kalıyor. Şartlı Eğitim Yardımı (ŞEY), Türkiye’deki yaklaşık 356 binden fazla mülteci çocuğa eğitim fırsatı sunuyor.
Programıın amacı, okula devamı destekleyerek okulu bırakma oranlarını düşürmek, öğrenim hayatını sürdüren mülteci çocuk sayısını artırmak. Program ayrıca en dezavantajlı çocukların belirlenmesini, durumlarının değerlendirilmesini ve gerekli durumlarda çocuk koruma hizmetlerine yönlendirilmesini öngörüyor.

ŞEY programının Suriyeli ve diğer mültecileri de kapsayacak şekilde yaygınlaştırılması Çalışma, Sosyal Hizmetler ve Aile Bakanlığı, Milli Eğitim Bakanlığı, Türk Kızılayı ve UNICEF’in ortaklığıyla gerçekleştiriliyor ve Avrupa Birliği’nin yanı sıra Norveç ve ABD’den finansal destek sağlanıyor.

AHMED’İN SEÇME ŞANSI VAR

17 yaşındaki Ahmed, sekizinci sınıfa gidiyor. Kardeşlerinin ev ödevlerine de yardım eden Ahmed, evlerinin yakınındaki bir tekstil atölyesinde yarı zamanlı çalışıyor.

Ahmed ve kardeşleri, ŞEY programından yararlanıyor ve bu sayede okula devam edebiliyorlar. Ahmed, bu destekten yararlanmaya başlamadan önce ailenin geçimine yardımcı olabilmek için atölyede tam zamanlı çalışıyordu. Ahmed’in annesi Dua, “Savaştan çıkıp buraya geldik ve geleceğe ilişkin düş kurmanız zor. Ahmed tekstil atölyesinde daha az çalışıyor ve artık düzenli olarak okula devam edebiliyor. Ahmed genç bir insan ve bu teşvik onun için çok şey ifade ediyor. Ahmed’in artık gelecekte ne olacağını seçme şansı var” diyor.

KIRMIZI BİSİKLETLİ

8 yaşındaki Hassan, birinci sınıfta ve en sevdiği ders Türkçe. Hassan’ın annesi Esmaa, “Hassan Türkçeyi çok iyi öğrendi. Okula gitmeyi de çok seviyor” diyor. Hassan, bir süre önce çok istediği kırmızı bisikletine kavuşmuş. Ailesi aylarca para biriktirmiş bisiklet için. Şimdi Hassan her gün bisikletini sürüyor.

KARDEŞLERİNİN ÖĞRETMENİ

Suriye’deki savaşta evlerini kaybettikten sonra 2013’te ailesiyle Türkiye’ye gelen Esraa’nın Beyen ve Ahmed adlarında iki kardeşi var. Birinci sınıfa giden yedi yaşındaki Esraa, şunları söylüyor: “Günün birinde babam okulumuzdakine benzeyen bir kara tahta bulup eve getirdi. Tahtaya yazmayı çok seviyorum. Kendimi öğretmenmiş gibi hissediyorum. Kardeşlerim öğrencilerim oluyor ve onlara alfabeyi öğretebiliyorum. Bir gün gerçekten öğretmen olmak istiyorum.”

MEYMUNE ÜNİVERSİTEYE GİDECEK

Meymune 12 yaşında ve Gaziantep’te üçüncü sınıfa gidiyor. Türkçeyi çok seven Meymune, Türkçe öğretmeni olmak istiyor. Suriye’ye geri dönseler bile ülkesindeki çocuklara Türkçe öğretmek isteyen Meymune, şunları söylüyor: “Bütün çocuklar okula gitmeli. Ben okula gidersem arkadaşlarıma da yardım edebilirim. Okula giden çocuklarla gitmeyenler arasında büyük fark var. Eğitimimi, üniversiteye giderek tamamlamak istiyorum.”

HAMZA GAZETECİ OLMAK İSTİYOR

11 yaşındaki Hamza’nın üç erkek, üç kız kardeşi var. Savaş sırasında babası ölen Hamza’nın ağabeyi 24 yaşındaki Hameed, ailenin eve ekmek getiren tek bireyi. Hamza, “Gerçekleri yazmak ve dünyada neler olup bittiğini göstermek için gazeteci olmak istiyorum. Arkadaşlarımla zaman geçirmeyi de çok seviyorum. Birlikteyken geçmişte olan kötü şeyleri unutuyor ve eğleniyoruz” diyor.