Şekerde Özelleştirme

Gazetelerde şeker fabrikalarının özelleştirilmesi hakkındaki haber en diplerde verildi. Dan Brown adlı postmodern romancının İstanbul ziyareti basının daha çok ilgisini çekti. Tokat’ın ilçesi Turhal Şeker Fabrikası da özelleştirilenler arasındaydı. Ancak, yedi erin kaybı nedeniyle, tüm halkımız gibi Tokatlıların da bu önemli olay dikkatlerini çekmedi diyeceğim, ama Tokat Sigara Fabrikası özelleştirilirken ve kapatılırken de zaten ilgisini çekmemişti.

Türkiye Şeker Fabrikaları’na ait Kastamonu, Kırşehir, Turhal, Yozgat, Çorum ve Çarşamba Şeker fabrikaları özelleştirildi. İhalede en yüksek teklifi, 606 milyon doları veren Ak-Can Şeker Sanayi fabrikalarının sahibi oldu. Fabrikalar üç yıllık kârına satılmış. Özelleştirmede kesin karar daha sonra gelecek. İşçiler protesto etmekte. Medya ağırlıklı olarak bunları da görmek istemiyor.

Özelleştirme yandaşlarını arttırmak için Türkiye’de şekerin Japonya’dan sonra en pahalı ülke olduğu söylenmişti. İngiliz araştırma kuruluşu LMC’nin 2008 yılına ait verilerinden görüyoruz ki, Japonya da dahil olmak üzere Türkiye fiyatından yüksek olan bir sürü Avrupa ülkesi var.

Etnik ve dinsel kimlik sorunlarına kilitlenen Türkiye özelleştirmelerle hızla soyuluyor. Özelleştirilen işletmelerin çoğu bir süre sonra kapatılıyor. Hani özelleştirilen işletmeler daha verimli çalıştırılacaktı? Düpedüz kapatılıyorlar. Satın alanların önemli bir kesimi de kapatmak için satın alıyorlar. İşte Tekel sigara fabrikaları kapatılıyor. Bugün fabrikaları alan şirket bir süre sonra bunları yabancılara devredecek. Şeker fabrikalarının çoğu kapanacak. Yerine GDO’lu mısırlardan şekerler üretilecek. Bunlar halkın sağlığını daha da bozacak. Bu özelleştirme onaylanmamalı.