'Tuz Zamanı'...

Kanuni’nin son seferi Zigetvar’da, 181 bin koyun eti tüketildi. 300 liradan saysak 54 milyon 300 bin lira. Öteki harcamalar, aynı devasa boyutlarda. Ama imparatorluğun sonunda, sac ayağımız, gaz-tuz-bez oldu.

Yemek pişirdi ve aydınlattı, gaz. Bez, her türlü giysimiz oldu. Tuz mu? Günümüz değerinin çok ötesindeydi. Buzdolabının olmadığı dönemde, yiyecek sakladı. Bugün tuzdur, Avrupa’nın maaş ve asker sözcükleri.

Geçen hafta, geniş yankı bulan bir olay yaşandı. Mavi Marmara, Gazze’ye yardım götürmek istedi. Düşünce güzel olsa da uygulanış biçimi ile yanlıştı. 9 yurttaşımız öldü, 20’den fazla yaralı. Bunu, bandırası çekilen Komor yapsa, normal denebilir. Bin yıldır Ortadoğu’da egemen olan tarihsel deneyim yanında, acemice kaldı.

Bu olay, eğer kasıt yoksa, yanlışlıklar zinciri. En başta, İsrail’in tutumu yanlış. Üstelik, kaçıncı olarak!.. Ama uluslararası ilişkide, doğrunun değil, güçlünün borusu ötüyor. Ve mühür kimde ise Süleyman o.

İnsanlık adına olsa da, dünyadan destek beklemek, yanlış. Onlar, yüzyıllarca ülke ekonomisini elinde tutan Musevileri, içinden atmak için, az mı çaba gösterdi?

ABD ile yol ayrımına geldiğimiz bu noktada, yanlış. Ortadoğu konusunda ABD, Türkiye’yi gözden çıkardı çıkarmasına. İş, İsrail’in yalnızlığını giderecek, payandaya kaldı.

Olayın, ülkemiz açısından zamanlaması, yanlış. Son günlerde “gemi azıya alan” terör, son kozlarını oynuyor. Ve Kuzey Irak’ta kurulan devlet, uluslararası düzeye çıkmak için, bu terörden pay beklerken...

Yeşil Kuşak Projesi uzantısında, “Her Müslüman teröristtir” saplantısı sürerken, yanlış. ABD filmleri Türkiye’ye, “terörist devlet” etiketi yapıştırmaya, çoktan koyuldu.

Müslüman devletlerden yardım ummak da, yanlış. Halkların din kardeşliği, aldatmasın. Aramıza ekilen düşmanlık henüz silinmeye başlamışken, Türk İmparatorluğu kaygısı, hep gündemdedir.

Gazzeli, yılda 600 dolar ile yaşam savaşı verirken, 20 bine para demeyenlerin, kılı kıpırdamıyor. Sayısal düşünmeden, duygusal davranmak da, yanlış.

Bu olaya, her kim, niçin karar verdi? Asıl sorun burada. Dünyanın güç dengesi Asya’ya kayarken, “erken öten horoz” olmak, yanlış.

Hayır, hepsine doğru diyelim! Ancak, nasıl bir risk alacağımızı öngörmemek, daha da yanlış. İsrail, her şeyi göze alacaktır. 2 bin 669 yıldır devletsiz ve “tarihsel sürgün” olmanın acısı belleklerde.

Elbet korkumuz yok. Yalnızca, arkasında duracağımız sözü söyleyelim. Ötesi, düşman kazandırır, hiç ummadığımız kadar. Ve yazık olur, insanımızın saf duygularına. İttihat Terakki örneğinin üstünden 100 yıl geçmemişken…

Bize, iki seçenek kalıyor. Ya ekonomik ve teknolojik açıdan, kendi göbeğimizi kesip, gaz-tuz-bezden başlayacağız. Ya da, yaramıza tuz basıp, oturacağız.